มังคลิดาที่เป็นเปล เล่ม ๒ : หน้า 123/356

ประโยค - มังคลิดาที่เป็นเปล เล่ม ๒ - หน้าที่ 123 บริษุทเอง." และเจ้าลัทธิมักลั่นเป็นผู้มีความเห็นความบารุทธิ์ แห่งสารวิธี จึงกล่าวความเศร้าหมองและความบารุทธิ์แห่งสัตว์ ทั้งหลายว่า ไม่มีเหตุ [นัทถิกาวาท] เจ้าลัทธิชื่ออิสิทะ กล่าวนัถิกิวาวะมีอทิตย์อย่างนี้ว่า "ทานนี้ ทายกให้แล้วไม่มีผล บุตรที่บอกบุญชาขาแล้วไม่มีผล." และเจ้าลัทธิ อิสิทะนั้น ชื่อว่าเป็นผู้มีวาทะว่าไม่มี. เจ้าลัทธิอิสิทะนั้นน่ะ เป็นผู้มีวาทะว่าขาดคุณอย่างร่า จริงอย่างนั้น. เจ้าลัทธิอิสิทะนั้น กล่าวความ ขาดคุณอย่างว่า "สัตว์ทั้งหลาย เมื่อหน้าแต่ตายเพราะกายแตก ย่อมขาดคุณ ย่อมหายไป ย่อมไม่มี." [๒๒๖] อรรคถกาสามัญผุตสูตรว่า "บรรดาทุหล่านนั้น บทว่า กรโต ได้แก่ ทำด้วยมือของตน. บทว่า การโต ได้แก่ ให้ทำด้วยบังคน. บทว่า ฉินทฺโต ได้แก่ ตัดอวัยวะมีต้น ของ ชนเหล่าอื่น. บทว่า ปอโต ได้แก่ เม็ดเมือนด้วยอาชญา. สองบทว่า โลโภ โลภายโต ความว่า ทำเองบ้าง ให้ผู้อื่นทำบ้าง ซึ่งความเศร้าหมอง ด้วยทุจริตมิจฉาสังของ ๆ ผู้ฉันเป็นต้น. สองบทว่า กิเรเมโต กิเรเมปายโต ความว่า ลำบากเองบ้าง ทำผู้อื่นให้ลำบากบ้าง ด้วยอุทธรณ์มิคสังของ ๆ ผู้ฉันเป็นต้น. สองบทว่า พลบโต พลบปายโต ความว่า ลำบากเองบ้าง ทำผู้อื่นให้ลำบากบ้าง ด้วยทุจริตมิคสังของ ๆ ผู้ฉันเป็นต้น. สองบทว่า ยผนโต ยผนาปายโต ความว่า ในคราวที่สัตว์อื่นผู้ครันธรอยู่ คั่นรนเองบ้าง ยังสัตว์นั้นให้ฉันรน