ความสำคัญของปานิดิในบริบทของการตาย : หน้า 97/356

ประโยค ๕ - มังคลดาบทนี้ ๒ - หน้า ๑๙๗ ชื่อว่าใหญ่ ก็คือเขตนมีกำลังอย่างเดียว ด้วยประการฉะนี้เหตุนั้น พึงทราบความที่ปานิดามีโทษมาก เพราะความที่เขตนมีกำลังเพราะปัจจัยนั้น ๆ แม้เป็นโปร่งอันผิดจากปัจจัยตามที่ท่านกล่าวไว้แล้ว อันที่จริงแม้มีปัจจัยอาจมีโทษและวัตถุเป็นต้นไม่ใหญ่ ความที่ปานิดามาจะชื่อว่ามีโทษมาก ก็เพราะสัตว์อนจะพึงถูกฆ่าเป็นผู้มีคุณ และชื่อว่ามีโทนน้อย ก็เพราะวิโรธ (ผิดแผก) จากนั้น พึงเห็นเหมือนอย่างปานิดาที่ชื่อว่ามีโทษมากและมีโทนน้อย ในเพราะวัตถุใหญ่และไม่ใหญ่ พึงประกอบความที่ปานิดาบชื่อว่ามีโทนน้อย เพราะเลสา ความพยายาม และทั้ง ๒ อ่อน และชื่อว่ามีโทษมาก เพราะเลสา ความพยายาม และทั้ง ๒ อย่างแรงกล้า" [องค์ของปานิดิบท] [๒๐๒] ปานิดิบบทนี้ มือง ๕ คือ สัตว์มีชีวิต ๑ ความเป็นผู้สำคัญว่าสัตว์มีชีวิต ๑ จิตคิดจะฆ่า ๑ ความพยายาม ๑ สัตว์ตายด้วยความพยายามนั้น ๑ ในฤทธิ์พรมาดจากสูตรเป็นต้น ท่านกล่าวไว้ว่า "ความเป็นผู้สำคัญว่าสัตว์มีชีวิตและจิตคิดจะฆ่า เป็นองค์สำคัญเบื้องต้น (ก็ตาม) ความพยายาม (เท่านั้น) อวนรดเขตนานให้ดังนี้ Becauseเดนานอันเป็นเหตุสำคัญว่าสัตว์มีชีวิตให้กล่วงไปเมือง ๕ เหตุนัน ปานิดาบเขตนานั้น พึงเห็นว่าไม่พ้นจากอองก์ ๕"