คำสอนเกี่ยวกับการตอบแทนบุญคุณมารดาบิดา : หน้า 205/356

ประโยค ๔ - มังกรคัมภีร์ที่เป็นเปล เล่ม ๒ - หน้าที่ ๒๐๕ พระผู้มีภาคทรงแสดงว่า เป็นเหตุแห่งความเป็นพรหมเป็นต้น อันเป็น เหตุที่บุรุษไม่อาจทำตอบแทนแก่มรรคาบิ้นดาน ให้สิ้นสุดโดยประการ ใด ๆ คู่อุปราอันเป็นโศกะได้เลย ก็ถ้านุตรางมารามาไว้ บนจะออกบ่า บิดไว้บนจะออกป่าซ้าย ด้วยหมายจักทำตอบ แทนแก่ท่าน พึงประดับประคองในอวยวะทั้งปวง ทำการบำรุงท่าน ผู้อังคารอยู่บนจะออกบ่ทั่ง ๒ นั่นน่ะแล ด้วยกิริยามีภาระเป็นต้น, แม้มาราบดิ่นั้น พึงนั่งถ่ายใสสะอาดและอุตจารนบจะออกเนิ้งทั้ง ๒ ของมารนนั่นแหละ มันนั่นแหละ ด้วยกิริยามากลืนเป็นต้น, แม้นรดานั้น ถึงทำอยู่ยามันตลอด ๑๐๐ ปี ก็ไม่อาจ ทำตอบแทนแก่นันทได้เลย แม้ถ้องุตรพิ้งสถานบ้าไว้ในความเป็น พระเจ้าจักรพรรดิ์ มารดาไว้ในความเป็นพระอัครมเหสีของพระเจ้า จักรพรรดิ์ใช่ แต่ยังนั้น ก็ไม่อาจทำตอบแทนได้เหมือนกัน, ส่วนมารดาใด ตั้งแต่ราดิดผู้ดีพร้อมด้วยธรรมมิควาเป็น ผู้ไม่มิสังขารเป็นต้น ในธรรมทั้งหลายมีความดีพร้อมด้วยศรัทธา เป็นต้น มุตรนั้น ชื่อว่า อาจทำตอบแทนได้ ด้วยเหตุมีประมาณ เท่านี้ ด้วยเหตุนี้ พระผู้พระภาค จึงตรัสไว้ในบทาปิติคุณสุตร- ในทุกนิติ อังคุตรนิติว่า "ภิกษุทั้งหลาย เราไม่กล่าวการทำ ตอบแทนได้ง่ายแก่ท่านทั้ง ๒ ท่านทั้ง ๒ คือท่านทั้ง ๒ คือ มารดาและบิดา มุตรพึงประดับประคองมารดาด้วยบำงบ้างหนึ่ง พึง ประคับประคองโดยด้วนบ้างหนึ่ง, เขามีอายุ ๑๐๐ ปี เป็นอยู มี ชีวิต ๑๐๐ ปี. และเขาพึงทำการบำรุงมารดาด้วยอาจารบกลืน