การค้าทางน้ำและการให้ทรัพย์ : หน้า 341/356

ประโยค๓ - มิ่งคลัดที่นี่แปลง เล่ม ๒ - หน้า ที่ 341 ครั้งนี้ พ่อคำผู้ประกอบการทางนาว กล่าวว่า "พรุ่งนี้ พ่อคำม้าขานำมามา ๕๐๐ ตัว." เขาฟังคำนวนแล้ว คำกล่าวของคน ขนหนึ่งว่า "วันนี้ ข อพวกท่านจงให้ฟอนหญิงแก่ฟอนฉันตอนเช้าฟอน และเมื่อขอฟอนเจายไม่ได้ขายหญิงา ขอกวาท่านจงอยากขาย." พวกคน ขนหญิง กล่าวว่า "ดีละ" แล้วให้ฟอนหญิง ๕๐๐ ฟอนกองไว้ ใกล้เรือของมุปฎิชีญจิน. พ่อคำม้าไม่ให้หยวกจากที่อื่น ก็ให้ทรัพย์ พันหนึ่งแก่เขา แล้วรับสาวหญิงไป. แต่นั้นมา โดยลำไป ๒-๓ วัน พ่อคำผู้ประกอบการทาง น้ำ บอก (แก่เขา) ว่า "เรือมาออกที่นแล้ว." เขาเช่ารถพร้อม ทั้งมูลภิริว ด้วยทรัพย์ ๙ กาญจน่า ไปยังเรือด้วยยิ่งใหญ่ ให้หวานวงหนึ่งเป็นมัธนา (นาย) เรือแล้วนั่งอยู่กายในศาลา.. ในฤกษถอกนิบอคอดลกตรนิยก ท่านกล่าวว่าไว้ว่าร"ว่า ลูอาจาร ได้แก่ การทำที่นความเป็นสัจยะ คือสินเจ้าที่บุคคล กล่าวว่า "เมื่อคนถือเอาบันทะแล้ว ไม่พึงให้ (จำหน่ายสินค้า) แก่ ชนเหล่านี้ พิงให้." ครั้งนั้น พ่อคำประมาณ ๑๐๐ คน มาแล้ว ได้ให้ทรัพย์แสน หนึ่งแก่เขา คือ (ให้) คณะพัน เดินทางเรือร่วมกับเขา แล้ว ให้ทรัพย์อีกแสนหนึ่งแก่เขา ได้รับเอาสินค้าทั้งหมดในเรือ เขารับ เอาทรัพย์สองแสนไป ให้ทรัพย์แสนหนึ่งแก่เศรษฐี ด้วยคิดว่า เราควรเป็นคนคำญ แล้วบอกเรื่องที่เป็นมาทั้งหมด. ท่านเศรษฐี คิดว่า "บัดนี้" ไม่ควรที่เราจะให้เด็กเช่นนี้ทำการ