บทเรียนจากสงครามในมหาสมุทร : หน้า 291/356

ประโยค ๔ - มังคลิดทที่เป็นปล.เล่ม ๒ - หน้าเท 291 ทั้งหลาย ซึ่งไม่มุ่งสู่เรือนของหมอผมถึงประมาณเดือน ๑ ? " ตรัสบอกความนั้นแล้ว แม้พระราชา เมื่อทรงประพฤติตามเศรษฐีทรงนำพึงมาหาทานให้เป็นไปแล้ว ฝ่ายชาวเมือง เมือประพฤติตามพระราชานั้น ก็มีเพ็ญมาหาทานให้เป็นไปประมาณเดือน ๑ มาหานอมีฤกษ์ตาแผ่งเป็นมูลย่อมเป็นไปอย่างนั้นลั่น ๒ เดือนแน เรื่องปฏิรูปชีวิตลิกปลดโบก [๒๕๔] เวดานเครื่องอุปมาแต่ของเปรตทั้งหลาย ย่อมเป็นคุณชาติโให้ผลในขณะนั้นได้ จะป่วยกล่าวไปถึงเวดานเครื่องอนุโมทนาของมนุษย์ทั้งหลายเบ่า ? ในข้อบน มิเรื่องเหล่านี้ (เป็นอุทธรณ์) - [อุบาสก] ดังได้กล่าวมา ในกลางแห่งพระสัปทุเทา มีอาสกใดดาบับ ผู้หนึ่ง ลงเรือไปพร้อมกับกูบึงกลัวกบคนหนึ่ง ในวันที ๓ เรืออัปปางในท่ามกลางสมุทร เขาทั้ง ๒ นอน (เกาะ) แผ่นกระดานแผ่นหนึ่ง ไปถึงเกาะ ๑ หนึ่ง ในคน ๒ คนนั้น ช่างกลัวกบ ม่านแล้วงึนกิน ให้แก้เบื้องอาสกบ้าง อาสกกล่าวว่า "ฉันพอ" ไม่กินแล้วคิดว่า "ในที่นี้วันพระไตรสรณะเสียแล้ว ที่พึ่งอย่างอื่นของเราไม่มี" เมื่อเขากำลังระลึกถึงคุณพระรัตนตรัยอย่างนั้น พระยานาคที่บังคิดขึ้นนั้น