ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค๔ - มังกรคลาดที่นี่นี้แล เล่ม ๒ - หน้า ๒81
พรจากการเกิดผล ด้วยว่า เปตโลก เป็นที่ตั้งแห่งการสำเร็จแห่งทาน เหมือนกลุ่มเป็นที่ตั้งแห่งการไหลไป (รวม) แห่งน้ำ
ด้วยเหตุนี้ พระผู้มีพระภาค จึงตรัสว่า "พรารมณ์" ทานนั้น ย่อมสำเร็จแก่สัตว์ผู้ครองอยู่ในฐานะใด ฐานะนี้แล เป็นฐานะ
มหานที ชื่อว่า หวังน้ำ. ทว่า ปูรณ ได้แก่ เติมด้วยน้ำที่ไหล บ่ามาจากอธิษฐาน ระแหง ห้วย คลอง หนอง บึง.
[๒๘๔] เพราะเหตุที่เปรตทั้งหลายอันความหวังครอบงำแล้วว่า
"เราจะได้อะไร ๆ จากเรือนนี้" แม้มั่งเรือนของพวกอัญญาติแล้ว ก็
ไม่อาจร้องว่า "ขอพวกท่านจงดูวิธีนี้ แก่พวกข้าพเจ้า" ได้
ฉะนั้น พระผู้มีพระภาค เมื่อจะทรงแสดงว่า "กุศลเมื่อหวังจะถึง
วัตถุเป็นเครื่องหวัง will" ถึงดังนี้. จึงตรัสถามว่า ๑๐ ว่า
"กุศลอุตร เมื่อหวังจะถึงอุปกรณ์อันท่านทำแล้ว
ในกอ่วว่า "พุทธ์นี้ได้แก่สิ่งนี้ก็เรา ได้ช่วยทำ
ก็ชื่อของเรา พวกนั้นได้เป็นอุดม มิตราและ
เพื่อนของเรา พึงให้ทิฎฐิญาณ่อท่านผู้ลงจั้บ
ไปแล้ว."
[แก้รอง]
บรรดาเทพทั้งนั้น สองท่าน ทกุจิน ททุซา ความว่า
กุศลอุตรเมื่อหวังจะถึงคือความสะดึงอุปกรณ์อันท่านทำแล้วในกอ่อน
ทั้งหมดอย่างนี้ว่า "ผู้นี้ ได้ให้ทรัพย์หรือข้าวเปลือกชื่อว่าแก่ว่า" วา