ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค ๔ - มิ่งขลิดที่เป็นเปล เล่ม ๒ หน้าแก่ ๒
[[แก้อรรถ]]
การทำกิจอันฎิฑธ์ทั้งหลายพิพ bath
เพื่ออฎิฑธ์ทั้งหลาย ช่อว่า
อฏิธรรม ในคาถาสุดนั้นน.
บทว่า นิคมสุโฐ ความว่า มหาบพิธ อฏิธรรม อันพระ
องเมื่อถวายทักษิณานี้ ช่อว่า ทรงผออกแล้ว คือทำตัวให้เป็น
ตัวอย่าง ได้แก่ให้ปรารถนานหมู่มาก แล้วอย่างนี้ว่า "อฏิธรรม
แม้อันพระองค์จะรับภิรมย์ ด้วยการทำกิจอันฎิฑธ์ทั้งหลายพิพ bath-t
หมู่ฎิธรรมนันั้นแน่ ไม่พึงดำเนินให้เดือดร้อนด้วยการร้องให้เป็นต้น
อันหาประโยชน์มิได้."
บทว่า อุ paras ความว่า การบูชา เพื่อเหล่าชนผู้ลำลับไปแล้ว
สมบูรณ์ คือสำเร็จ ได้แก่ อันพระองค์ยังปรตนเหล่านี้ให้บรรลุ
ทิพยสมบัติ ช่อว่า ทรงทำแล้ว.
บทว่า พลั ความว่า กำลังกายของภิกษุทั้งหลาย อันพระ
องค์ผู้ทรงสงฆ์มมีพระพุทธเจ้าเป็นประมุข ให้อันหนำด้วยอาหารมี
ข้าวและน้ำเป็นต้น ช่อว่า ตามเติมให้ บทว่า ปฎตู ความว่า บุญ
อันพระองค์ผู้จาตนาเครื่องบริจาคมีคุณ มีการอนุเคราะห์เป็นต้น
เป็นบริวารให้บังเกิด ช่อว่า สังสมไว้แล้ว ดังนี้.
(๒๕๕) พระศาสดา ทรงยังเทวานาให้งลงด้วยอาคานี้แล้ว. ใน
เวลาขบเทนา สัตว์แปลกหน้ามิรู้สู้สุขสังแล้วเพราะการพรรษานึง
ไทยแห่งการเข้าสิงปรศวาส เริ่มตั้งความเพียรโดยแยกฉาย ได้รับรฐ
ไทยแห่งการเข้าสิงปรศวาส เริ่มตั้งความเพียรโดยแยกฉาย ได้รับรฐ
ธรรมแล้ว. พระศาสดา ตรัสติิโรฏกทุตษูรนี้และ แก่เทพดาและ