การพูดที่น่ารักและผลกระทบต่อสังคม : หน้า 176/356

ประโยค๕- มั่งคั่งที่นี่นีในสังสิตสูตรเฉพาะพระพักตร์พระผู้มภาว่า "บุคคลควรพูดแต่ว่าจากที่น่ารักอย่างเดียว ซึ่งเหล่า ชนพากันชื่นชม (และ) ซึ่งไม่เคยคิดชั่วหวาด ทั้งหลายของชนเหล่าอื่น พูด (แต่ถ้าว่าที่น่ารัก.)" [แก่อรรถ] บรรดาบเหล่านั้น นบว่า ปฎิเนตุิต ความว่าชนทั้งหลาย ไปสู่คืนหน้าแฟร์สนิทด้วดวงใจอันรุ่งเรือง. สองบวกว่า ย อนทยาย ความว่าบุคคลเมื่อจะกล่าวคำใด ไม่อื่คำหยาบ คำเลย คำไม่ร้าย คำน่าเกลียด ได้แก่ คำหยาบ คำของชนเหล่าอื่น กล่าวแต่ค่านัก ซึ่งไว้เพราะโดยอรรถและ พญาชนะแท่งธร, ควรพูดแต่ว่าจานักนั้นอย่างเดียว ดังนี้. [๒๒๕] อันนี้ บุคคลผู้กล่าวที่ ย่อมเสื่อมจากลากที่ได้ แล้วบ้าง จากลากอันควรจะได้บ้าง และย่อมประสพทุกข์ ใน ข้อยี่พระหมาศผู้มนต์เวลา [เรื่องพระหมาศผู้มนต์เวลา มง] ดังได้ลำมา ในอดีตกาล พระโพธิสตว์ (เกิด) เป็นคนจันทาล ในบ้านคนจันทาล ในนครปัจจันตชนบา เป็นบังติติลือกาล รอบรัมนต์สำหรับทำมะง่วงให้มึนมิใช่กาล. พระโพธิสตว์นั้น ไปป่แต่ว่าตรู่ ยืนอยู่ ณ ที่สุดตอนมะง่วง ออกไป 3 ก้าว จิรายมนต์ เอาน้ำซองมือหนึ่งสาดตัน (มะง่วง).