ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค ๕ - มั่งคั่งทีปอยู่ในเปล เล่ม ๒ - หน้าที่ ๓๕๖
ชื่อสมบเวี เป็นมารคานางวิทาขา ชนเหล่านั้นทั้งหมด พิจารณาจากบุญของตนอยู่ บุญทั้งปวงนั้น สำเร็จตามที่ได้ปรารถนาไว้แล้ว
เรื่องอมนาคเศรษฐี มาในอรรถกถาแห่งกว่าว่า สุทัสสา วงษ์บุญเหลือเป็นต้น ใน มรรควรรจรรบิท
[๔๑๑] กัลยกรรมที่บุคคลประกอบแล้วโดยชอบ เป็นเหตุุนประโยชน์มาให้ในโลกทั้ง ๔ แก่นิหามนี่ ด้วยประกอบนี้ ในกรรมบรรดากัลยกรรมนี้ ก็นี้นี้ ถึงงานเหล่านี้ ชื่อว่า เป็นมงคล เพราะนำประโยชน์มาให้ในโลกทั้ง ๒ ส่วนในอรรถกถา ท่านกล่าวคำเพียงนี้เท่านั้นว่า "งานงานเหล่านั้น ซึ่งบุคคลประกอบได้อย่างนี้ ก็พระคาถา บุตรและภรรยา หรือกรรมกรเป็นผูค้าด พระผู้พอพระภาคตรัสว่า เป็นมงคล เพราะเป็นเหตุแห่งการได้ความเจริญแห่งทรัพย์ และบำเพ็ญอิริยา ในกุศลธรรม เทียว" ก็ความที่งานเหล่านี้เป็นเหตุแห่งการได้ประโยชน์ในปรโลก มีอยู่แท้
มงคล ๔ ประการ คือ การบำรุงมารดาบิดา การสงเคราะห์บุตรและภริยา การงานไม่ชูด พระผู้พระภาค ตรัสด้วยอาการนี้ ด้วยประกอบนี้ แม้คำเป็นคำนี้ก็ชื่อว่า ปุราวัตรแ
พรรธนาความแห่งคำที่ ๔ จบ
๑. ชุมปโภคก ภาค ๘/๓๓๖