เรื่องนางกัจฉานี : หน้า 251/356

ประโยคที่ 4-5 ลงหน้า 251 ดังนี้แล้ว ศรลักษณีฉบับในอัฐสุทธิ์ประกาศแล้วทั้งหลายแล้ว ในเวลาจำจะ อาดาสา ได้เป็นโสตบับัน เรื่องอาดาสาผลลึงมากกาถูก [เรื่องนางกัจฉานี] [๒๒๙] ในอดีตกาล บุรุษคนหนึ่ง ในกรุงเทพสรร์ เมื่ออึดตายแล้ว มีมารดาเป็นดั่งเทพาพา ปรนิมิตมาด้วยชื่อ กัจฉานี โดยนั่งด่ากล่าวแล้วนั้นแหละ เรื่องทั้งหมด ก็เหมือนเรื่องที่กล่าวแล้ว ครั้งนั้น บุรุษนั้น เชื้อชาติของภรรยา พูดมารดาว่า "แม่" ออก ไปจากที่นี้ จงอยู่ในที่ตามที่ชอบใจเถิด" นางร้องให้ พลางออกไป อาศัยสกุลมั่งคั่งสกุลหนึ่ง ทำการรับจ้างเลี้ยงชีวิตโดยลำบาก กิในเวลาที่นางออกไปแล้ว ลูกจะได้มีวิจารณ์ ต่อมาก็ดล ด บุรุษ พูดอะลมว่า "เมื่อลบาดของนออยู่ในเรือน . ฉันไม่ได้ บุตร บัดนี้ ฉันได้บุตรแล้ว" ด้วยเหตุนี้ นายองทราบว่าว่า ของนายนันเป็นกาฬคัณธ์." ฝ่ายนางก็ฉัน ได้ยินว่า "ข่าวว่า ในเวลาที่เราดูเขาค่า ออก (จากเรือน) แล้ว ลูกจะได้บุตร จึงคิดว่า "ธรรมคือ ความอ่อนน้อมต่อผู้ใหญ่ และธรรมคือความสุจริต ๓ อย่างในโลกนี้ จักเป็นธรรมตายแล้วแน่แท้; เพราะถ้าธรรมไม่พิฆาตใช้, คนโบย คำมารดาออกไปแล้ว ก็ไม่พึงได้บุตร ไม่พึงอยู่เป็นสุข; เราจักให้ ๑. ขุ. ชา. ๒๗/๒๒๙. คาถากถก. ๖/๒๖.