มังคลคดีที่เป็นเปล่า เล่ม ๒ : หน้า 238/356

ประโยค๖ - มังคลคดีที่เป็นเปล่า เล่ม ๒ - หน้าที่ 238 ครังหนึ่ง ได้มีฝนใหญ่ ฝนแรงไม่อาจละฝนนั้นได้ จึงบินไปยังกรุงเทพฯ สันะท่านเพราะความหนาว จับเจาะอยู่ใกล้กามแก่งบ้าง ที่ใกล้บ้าง. ครังนั้น เศรษฐีกรุงเทพฯ ออกจากพระนครไป พบแรงเหล่านั้นลามกอยู่ จึงให้มันประชุมกัน ณ ที่แห่งหนึ่ง แล้วให้สนไฟส่งคนไปป่าเข่า ให้นาเนื้อโคมาให้แรงเหล่านั้น เริ่มตั้งกองรักษา. ฝนแรง เมื่ออากาศฝนหย่อมแล้ว มีตัวกระเป๋าเปร่าแล้ว บินไปสู๋เขา (เดิม) นั่นแล ปรีกายว่า "เศรษฐีกรุงเทพฯ ทำอุปกรณ์แก่พวกเราแล้ว, ก็พวกเราทำอุปกรณ์ตอบแทนผู้ชื่อว่ามีอุปกรณ์อันทำแล้ว ย่อมควร, เพราะฉะนั้น ตั้งแต่ยัง บรรดาพวกเรา ฝนได้ใส่จด เป็นน้ำหรืออากรณ์ (ดีวก) ผู้นั้นพึงให้สิ่งนั้นตกลงที่เรือนของเศรษฐี." ตั้งแต่นั้นมา ฝนแรงเหล่านั้น แลเห็นความเมอเธอของพวกมนุษย์ผูว่าฝ่าและอากรณ์ไว้ที่แดดแล้ว ก็รับโอนเอา (บินไป) ให้ตกลงที่บ้านของเศรษฐี. เศรษฐี ทราบว่าสิ่งของทั้งหลายมีผ้าเป็นต้น อันแรงทั้งหลาย นำมาแล้วจับสิ่งของเหล่านั้นไว้แผนกึ่งหนึ่งต่างหาก พวกมนุษย์กราบดูแลพระราชา "ฝูงแรงปล้นพระนคร." พระราชา รับสั่งให้ค้าข่ายและบ่วงในที่นั้น ๆ เพื่อจับแรง. พระโพธิสัตว์ติดบ่วงแล้ว. พวกมนุษย์จับพระโพธิสัตว์นั้น แสดงแล้วพระราชา พระราชา ศรัสถาม ทรงสั่งให้นุ่งนั่งพักแล้ว ครัสถามอีกโดยย่อว่า "ยนันู คีษโณ โยชนสต์" เป็นต้น, ฝ่ายแรง (Note: The text is in Thai, and some parts may be difficult to interpret perfectly due to the formatting and archaic language. This is the OCR result based on the provided image.)