อุทาหรณ์บทเศรษฐี : หน้า 174/356

ประโยค ๔ - มังคลัตถาที่นี่เป็นปลา เล่ม ๒ - หน้าที่ 174 [เรื่องบทเศรษฐี] [๒๒๕] อเนง ธรรมาคมบุคคลมีปกติกล่าวว่าค่าน่ารัก มักได้ลาก เหลือเพื่อว่าคนเหล่านี้. ในข้อนั้น มีเรื่องนี้ (เป็นอุทาหรณ์) :- ในอดีตกาล บุตรเศรษฐี ๕ คน ในกรุงพาราณสี พากันออก จากพระนคร นั่งอยู่ ณ ที่แห่งหนึ่ง เห็นพรานเนื้อผู้หนึ่งได้เนื้อเป็นอัน มาก บรรทุกเต็มยานมาสุพระนครเพื่อจะขาย จึงขอชิ้นเนื้อนั้น. บุตรเศรษฐีคนที่ ๔ คนบั้น คนหนึ่งพูดว่า "เองพราน ง ให้ชิ้นเนื้อแก่น่า (บ้าง)." พรานตอบว่า "ธรรมดาผู้จะขออะไร ๆ กะคนอื่น ควรพูด ด้วยคำที่น่ารัก วาจาของท่านช่างหยาบเสียจริง, ก็วาจานั้นเป็นเช่นกันพึงเป็นเช่น แง่กันบ้าง" ดังนั้นแล้ว ได้ให้ชิ้นเนื้อนี้เป็นเพียงผิดคอ่นไม่มีสา (แก่เขา). บุตรเศรฐีคนที่ ๒ พูดว่า "พี่ชาย ให้ชิ้นเนื้อแก่น่า (บ้าง)." พรานตอบว่า "สหาย คำพูดที่ว่า "พี่ชาย พี่หญิง" จัดเป็น อัยยะ เพราะคำนี้เป็นเช่นกันกับอัยยะของมนุษย์ทั้งหลายในโลกนี้, เพราะฉะนั้น วางของท่านนั้นเป็นเช่นกันกับอัยยะ เหตุฉนั้น เราจะ ให้เนื้ออันสมควรแก่เวลานั้นแล" ดังนั้นแล้ว ได้ให้เนื้อนี้เป็นอัยยะ (แก่เขา). บุตรเศรษฐีคนที่ ๓ พูดว่า "พ่อโปรให้ชิ้นเนื้อแก่น่า (บ้าง)." พระมหาภัย สุขุมโน ป. ๓ วัดรวนิวาสวิหาร แปล