ความเพียรทางกายและตัวอย่างชุกเศรษฐี : หน้า 339/356

प्रโยคท์ 4- มังคลิดที่เป็นเปล ลาน 2 - หน้าที่ 339 ความเพียรทางกาย พระผู้มีพระภาคตรัสอยู่ด้วยวาทว่า อุตสาหะ บุคคล ชื่อว่า มีพระระไม่ทองทิ้ง เพราะความเป็นผู้เฒ่า. ชื่อว่า มีความ บากบั่นไม่ย่อหย่อน เพราะความเป็นผู้ใกล้กริซร้าน. บทว่า น จิรสุภ ได้แก่ ในภายใน 4 เดือนเท่านั้น. บทว่า จตุสุดเทสูสุงขัย ความว่า คนใช่ของชุกเศรษฐี ได้ทรัพย์บืนได้ดีแสน ด้วยต้นทุนคือหนึ่งเดียว โดยการนับอย่างนี้ คือ สองแสน โดยล้ำดับแห่งการผวน (เข้างัต) หากินนี้ 8 หาบนะ 1.6 หาบนะ 2.5 หาบนะ และพ้นหาบนะ (และอีก) สองแสน ด้วยสามารถการได้ดั่งของชุกสมเศรษฐี ฉันใด, แมบุคคลอื่น ผู้ทำสมควร มีระด หมุน ย่อมทรัพย์ได้ฉันนั้น." ในข้อนั้น มีเรื่องหลาดนี้ (เป็นอุทาหรณ์): - [เรื่องชุกเศรษฐี] [๔๐๔] ในอดีตกาล พระโพธิสัตว์เป็นเศรษฐีชื่อจุกเภา ในกรุง พาราณสี ได้เป็นผู้มีมิตังคง. วันหนึ่ง ท่านชุกเศรษฐีนี้ ไปยังราชสำนัก พบนุตตาย ตัวหนึ่งในระหว่างถนน ตรวจดูอุปกรณ์ในขณะนั้นแล้วกล่าวว่า "กุญจุพระบิดา ถือเอาหนูตั๋วนี้แล้ว อาจเลี้ยงดูรวิยา และประกอบ การงานได้." บูรพเชื่อใจคนนี้ เป็นคนใช่ของท่านเศรษฐีนี้ ได้คำนี้ จึงถืออาหารนั้น จำหน่ายในตลาด เพื่อประโยชน์แก่แมว ได้ทรัพย์ กากินพักหนึ่ง ชื่อน้ำอ่อยด้วยทรัพย์กากินหนึ่งนั้น ถือเอาหม้อน้ำ