มังคลัตถีปุรณะ ๒ - หน้าที่ 262 : หน้า 262/356

ประโยค๖- มังคลัตถีปุรณะ ๒ - หน้าที่ 262 เป็นต้นแล้ว นำกำไลมณีที่ผูกรักไว้ที่คอหรือที่มือไป แล้วให้เลิกละ ความยึดถืออันเสียดังกล่าว ว่ากันในวงศ์ที่มีธรรมอันเป็นไปแล้วด้วย การงดเว้นจากอกุศลธรรมมิการถือยืนเป็นต้น และด้วยการไม่ ดึงทอนทานที่มาดิบาดเหล่านั้นให้แล้ว ; เหตุนั้น พระอรรถาธร เพื่อจะแสดงความนั้น จึงกล่าวว่า "บุรุษไม่ให้สมบัติของมรรคาปิติ มีนา เงิน ทอง เป็นต้น ฉันหยาบไป รักษาไว้ดี ก็ดี นามารั จกาจศีล" ในฐานะนี้ว่า ทายชช ปฏิจจำนิ พึงทราบวินิจฉัยดังนี้ : เพราะเหตุที่นิครประพฤติ โดยความเป็นผู้ครองก็ได้รับความเป็น ทายาทชื่อว่า ปฏิจจิต ความเป็นผู้รับทรัพยทรรคณะ ฯร (ประพฤตอย่างอื่น) นอกจากนั้น ไม่เชื่อว่า ปฏิจจิตวามเป็นผู้รับทรัพย์มรรคฎ ฎาระ- กาจเพื่อจะแสดงความนั้น จึงกล่าวว่า "มรรคปดิถดึงความ ดัดเด็ก (บุรุษ) ทั้งหลายผู้ไม่ประพฤติในโอวาทของตน ปฏิบัติผิด ทำไม่ให้เป็นบุรุษ, บุรษเหล่านั้น ย่อมไม่ควรแก่คามเป็นทายา ย่อมทำบุตรทั้งหลายผู้ประพฤติอยู่ในโอวาท ให้เป็นเจ้าของสมควร ในสุกูล" บรรดาบทเหล่านั้น สองท่าว่า วิจฉณญ์ ปญฺญา ความว่า ถึง การดัดอ้อมแล้วอย่างไร "ก็อรรถะบุรดะ" บทว่า ทุกข์ิน ความว่า เราจักทำการให้ส่วนบุญก่อนมรรคา