มังคลดิที่เป็นเปล เล่ม ๒ - หน้า ๑๙๐ : หน้า 190/356

Here is the extracted text from the image: ประโยคฺ - มังคลดิที่เป็นเปล เล่ม ๒ - หน้า ๑๙๐ [อันดับที่ ๒] [๒๘๔] อีกนัยหนึ่ง วาจาเป็นเครื่องแสดงธรรมแก่ชนเหล่าอื่น พิสูจน์ว่า เป็นความสุขภูมิตนในมนต์ดลนี้. ความจริง ว่า สภาฏบริดัน พระผู้พระภาคตรัสว่าเป็นมงคล เพราะเป็นปัจจัยแห่ง ประโยชน์สุขในโลกนี้ ๒ และบรรลุพระนิพพานแห่งสัตว์ทั้งหลาย เหมือนการอยู่ในประเทศอันสมควรจะนะ. แท้จริง พระพุทธพื่ ท่านกล่าวว่า เป็นสุขิด เพราะเป็นวาสุรสุขแห่งวาจาทั้งปวง โดยความเป็นวาจาอันเกยม. [พระวังศาสเตาะว่าพระพุทธพื่อนเป็นวาสุสูงสุด] แม้พระวังศาสเตะ เมื่อจะญักบุตรให้เข้าใจความนี้แล จึง กล่าวคำนี้ อันบังเข้าในสกาสตุตร เฉพาะพระพุทธพระผู้พระ ภาคว่า "พระพุทธเจ้า ตรัสพระวาจาอันเกยม เพื่อ บรรลุพระนิพพาน เพื่อทำที่สุดทุกข์ พระวาจา นั้นนัด เป็นวาสุสูงแห่งวาจาทั้งหลาย." [แก้รอธ] นัยอันมาในอรรถกถาๆสกาสตุตรนั้นว่า "บรรดาโทเหล่านั้น ว่าก คำ คือ ไม่มีมัย.ได้แก่ ไร้อุปะ, เพื่อเฉลยคำอธิบายถามว่า เพราะเหตุไร ท่านจึงกล่าวว่า...พระนิพพานเป็นดัง. อธิบายว่า ชื่อว่า เกยม เพราะวานั้นให้บรรลุสล็เสนพาน และเป็นไปเพื่อทา ๑. สท.ป. ๑/๑๓๕.