มงคลคติและบทบาทของบิดามารดาในชีวิต : หน้า 201/356

ประโยค๕- มงคลคติที่เป็นเปล ฯลฯ - หน้าที่ ２０１ [มาตรคติอันเป็นบรรทัดของบุตร] เหมือนอย่างว่า วิสุทธิเทพกล่าวคือพระเชียงสพ ไม่คำนึงถึง ความผิดอันพวกชพพาทำแล้ว หวังแต่ความเสื่อมไปแห่งความ บังเกิดและความเกิดขึ้นแห่งความเจริญ ปฏิบัติเพื่อประโยชน์สุขแก่ พวกเขาโดยส่วนเดียวแท้ ๆ และยอมรับความที่สักการะทั้งหลาย ของพวกเขามีผลน่าสนุก เพราะเป็นทักษิณในบุคคล ฉันใด ; มาตรคติและปิตปันนั้น ก็ฉันนั้น ไม่คำนึงถึงความผิดของบุตรทั้งหลาย ปฏิบัติเพื่อประโยชน์สุขแก่บุตรเหล่านั้นโดยส่วนเดียวเท่านั้น เป็นผู สมควรแก่ทักษิณ นำความที่สักการของบุตรเหล่านั้นอันเขาทำ แล้วในตน มีผลน่าสนุก ; เพราะฉะนั้น ท่านทั้ง ๒ นับจริงชื่อว่าทพ เพราะเป็นผู้มีความคิดเห็นดังเทพ องค์ เพราะบุตรทั้งหลายรู้จักเทพเหลอื่น ด้วยสามารถ ท่านทั้ง ๒ นั้นก่อนแล้วปฏิบ้อยอยู่ ยอมได้รับผลแห่งการปฏิบัติ ; ฉะนั้น สมมติเทพ อุปติมเทพ และวิสุทธิเทพเหล่าอื่น จึงชื่อว่า ปัจฉนเทพ ส่วนมาตรคติอันเรียกว่า บรรทเทพ เพราะท่านเป็นผู้มีอุปถัมภ์ ก่อนว่าทพเหล่านั้น [มาตรคติอันเป็นบรรพาจารย์ของบุตร] องค์ เพราะมาตรคติและบิตอเหล่านั้น ยันลูกให้อยู่ ให้ สำเหนียกอยู่ จำเดิมแต่เวลาที่บุตรเกิด คือตันเป็นต้นว่า "จงนั่ง อย่างนี้" ยืนอย่างนี้" และว่า "นายนี้ เจ้ากรรเริกเป็นพ่อ" ต่อมา ภายหลัง อาจยึเหล่านึงให้ศึกษาศิลปะทั้งหลายมีศิลปะในเพราะ