มิจฉาทิฏฐิและความไม่เที่ยง : หน้า 117/356

ประโยค ๔ - มังคลัตทิคที่เป็นเปล เล่ม ๒ - หน้าที่ 117 ถือเอาสภาพไม่เที่ยงเป็นต้น โดยความเป็นสภาพเที่ยงเป็นต้น คำว่า มิจฉาป ปสุลติ คือ เห็นไม่แท้." [โฆษของมิจฉาทิฏฐิ] มิจฉาทิฏฐิรู้นั้น ชื่อว่ามีโทษน้อย เพราะอาสวน่าน้อย ชื่อว่า มีโทษมาก เพราะอาสวนมาก อีกอย่างหนึ่ง มิจฉาทิฏฐิที่ยังไม่ผิด ชื่อว่ามีโทษน้อย, ที่ยัง ชื่อว่ามีโทษมาก. [องค์ของมิจฉาทิฏฐิ] มิจฉาทิฏฐิรู้นั้น มองค ๒ คือ ความทีวฏฐูปริตจากอากาศที่ มิจฉาทิฏฐิอา อ ความปรากฏแห่งอัตถุนัน ด้วยไม่เป็นโดย ประกาศที่มิจฉาทิฏฐิอี ๑. ในภิกขาสังสติเป็นต้น ท่านกล่าวว่า “บทว่า คติฎกการณ์-วิปริตตาแปลว่า ความทีวฏฐูปริตจากอากาศที่จงจิตอีแล้ว. พระอรรถาถ ายว่าลาห สภาพตามเป็นจริงของวัตถุนัน ด้วยว่าวัตถุโนบทว่า ตกฌาณวน ความว่า ความปรากฏแห่งกิฏฐิขัน หรือแห่งวัตถุนัน โดยอาการอันวิปริตจากอากาศที่จงจิตอีอา แล้วนั่นเทียวแถ ว่า “ข้อนี้เป็นอย่างนี้ ไม่เป็นโดยประกิฉัน จากนี้.” อรรถกถาอัฏฐาสาลีนิว่า “ในมิจฉาทิฏฐิ่น กรรมบ่อยอ มาขด้วยนิภกิติกิฏฐิอุปถุมและอธิฏฐิกิฏฐิ่นนั้น หามาด้วย ทิฏฐิเหล่านี้ไม่.” ๑. อัญ สา ๑๒๖