ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค๔ - มังคลดลที่มีแปล เล่ม ๒ - หน้าที่ 108
บรรดานายเหล่านั้น กล่าวว่า สูญลักษณ์จิตสุด ได้แก่ของผู้มีจิตถูกโลกะหรือโทสะบังกัน หรือของผู้มีจิตถูกโลกะหรือโทสะแผดเผา, อธิบายว่า ของผู้มีจิตถูกโลกะหรือโทสะประทบสนาม.
[โทษของปีสูญวาร]
ปีสูญวารนั้นชื่อว่ามีโทษน้อย เพราะบุคคลผู้ญู่สูญวารจิ-
บุคคลทำความแตกต่างกันของคุณน้อย, ชื่อว่ามีโทษมาก เพราะผู้ันนั้นมีคุณมาก. อีกอย่างหนึ่ง ปีสูญวารจิอกทำบุญได้ให้แตกจากชนิด, เมื่อชนทั้ง ๒ ฝ่ายนั้น ยังไม่แตกกัน ปีสูญวารจิชื่อว่าโทษน้อย, เมื่อชนทั้ง ๒ ฝ่ายนั้นแตกกัน ชื่อว่ามีโทษมาก. องค์ ปีสูญวารนัน ชื่อว่ามีโทษน้อยและมีโทษมาก ในเพราะความต่างแห่งความที่โลก
อ่อนและแรงกล้า.
[องค์ของปีสูญวารจิ]
ปีสูญวารนั้นมีองค์ ๔ คือ คนอื่นที่พึงทำลาย ๑ ความเป็นผู่มุ่งเพื่อทำลายด้วยประสงค์ว่า "คนพวกนี้จักเป็นผู้แตกต่างกัน ด้วยอุบายอย่างนี้" ดังนี้เป็นองค์หน้า หรือความเป็นผู้ปรารถนาจะทำบุญให้เป็นที่รัก ด้วยประสงค์ว่า "ทรงจักเป็นที่รัก จักเป็นผู้คนเคยด้วยอุบายอย่างนี้" ดังนี้ ๑ ความพยายามอันเกิดจากจิตนั้น ๑ ผู้อื่นรู้ความนั้น ๑.
บรรดาของเหล่านั้น ด้วยองค์ ว่า ตทุตฺคริษฺฐาน nut ฉบับว่า
ท่านแสดงว่า "ปีสูญจิบุคคล น้อมนำคำต้อนเสียไปแก่ผู้อื่น, ผู้นั้นจะแตกกันก็ตาม ไม่แตกกันก็ตาม, การทำผู้อื่นให้เข้าใจเรื่องนั้นแน่"