การพิจารณาในการรักษาโรค : หน้า 89/356

ประโยค ๔ - มังคลดาภิเปนษียนปีนลำ ๒ - หน้า ๑๓๙ พิจารณาเป็นเบื้องหน้า หาใช่ทางการพิจารณาในการกลบโรคเป็นเบื้องหน้าไม่. เพราะฉะนั้น ในการรบโรคควรพิจารณาอีก. คีโน่ ในกลานโรคนี้ พึงพิจารณาพร้อมด้วยการรบโรค ด้วยตั้งถิก-ป้องเวลากนว่า "เราพิจารณาโดยแบบคายและเสพวิต" ดังนี้เป็นต้น. [๑๙๐] ก็คืออรณถลำหลาย ท่านกล่าวว่า "จิริว ภูกายุกี พึงพิจารณาทุกขณะนี้บริโภ, บริโภ, พึงพิจาราทุกคำกลิ่น, เสนาะะ พึงพิจาราทุกขณะนี้บริโภ" ดังนี้. ในภิกษาภารณะสัสสวัสสุธรรมร ท่านกล่าวว่า "จิริว ภูกูพึงพิจารณา ในขณะนี้เปลืองจากกายและบริโภ, เสนาะะ พึงพิจาราทุกขณะนี้บริโภ คือลุกคณะเข้ามาไป." ส่วนในอุภิกกวิสติในทนี้ แหงฺูปิยสกาบท ท่านกล่าวว่า "บทว่า ปริโภ คือละขณะนี้ปล่อยออกจากกายและบริโภ. บทว่า ปริโภ คือละขณะนี้เข้าไปภายในแต่ยามและในขณะนั่งและนอน." [๑๙๔] ถ้ากินูอาจจะพิจารณาในการกลบโรคไม่ได้ซื่อ, ในกลลายหลังแต่กาลโรค พึงพิจาราแม่ครวยเดียวด้วยตั- ปีจวนะว่า "วันนี้เราไม่ได้พิจารณ์แล้วบริโภอีกครว" ดังนี้เป็นต้น. ทีในภูกาปรินิวิสสสุสุธรรมร ท่านกล่าวว่า "ภิญญูเมื่อ