มังคลิตทีป็นเปล: การบำเพ็ญทานและผลของการทำบุญ : หน้า 290/356

ประโยค ๔ - มังคลิตทีป็นเปล ก เล่ม ๒ - หน้าที่ 290 ฉัตรภูมิ เป็นต้น เป็นชื่อแห่งทั่วโลกบานทั้ง ๓ ที่เหลือ สองบาว ๓ เจ ฌ ปุจฉา ความว่า ท้าวมหาราชและบูรพชนผู้ลำลาบไปแล้ว และวัตถุมงคลเหล่านั้น คงเป็นผู้น่านับถือแล้ว ด้วยอธิฐานอธิศ กล่าว อนุปลาลา ความว่า และเขาผู้ทายอาณ์ ย่อมเป็นผู้ไม่ไรผล คือเป็นผู้มีส่วนแห่งผลทานของตนเองแล ด้วยกิจก. มาตรา การอุดิแก่ชนเหล่านั้น สองคาถา ว่า จิ ษุญาณ ว่า โโลโก ว่า เป็นต้น พึงทราบโดยนัยแห่งคำที่กล่าวแล้วในติรฏฏสูตร [๒๕๔] ส่วนในวรรณาถาวปฏิรูปชีวิตลิกนปวดตุ ท่านกล่าวว่า "ก็ท่านนั้น ย่อมสำเร็จโดยฐานะ คือย่อมผลิผลในขณะนั้นนั่นเอง อธิษฐานว่า ไม่ใชในกาลอื่นิ่ง จริงอยู่ ข้อที่เม่าขาวถวายทานอุทิพพวก เปรต ถ้าพวกเปรตอูนโมนหวา พวกเปรตก็ได้รับโอก (สมบัติ) ด้วย ผลของาทานนั้นในทับใจนั่นเอง เป็นธรรมดาในความสำเร็จแห่งทานที่ เขาหวังไว้ นั้น พระศาสดา ครั้นทรงแสดงธรรมอย่างนั้นแล้ว ทรงทำมหาชน ให้มีจิตยินดีในทานอุทิพพวกเปรตแล้ว ทรงลูกจากอาสนะ เสด็จ หลีกไป ในวันรุ่งขึ้น คิยมานีบูและพวกกาฬินอกนั้น ก็ประพฤติ ตามเศรฐี พวกเขาบำเพ็ญทานให้เป็นไปอย่างนั้นประมาณเดือน ๑ พระศาสดา อันพระเจ้าสนิททูลถามว่า "พระเจ้าข้า เหตุไรภิกษุ