มังกรคิดที่นี่เป็นปล เล่ม ๒ - หน้า 131 : หน้า 131/356

ประโยค ๑ - มังกรคิดที่นี่เป็นปล เล่ม ๒ - หน้า 131 สนุติ คือ ย่อมพิจารณาความของคัมภีร์นี้. คำว่า เตส เป็นต้น เป็นคำแสดงอาการคือการพิจารณา. สองบอกว่า ตุตม อารมณ์บน ความว่า ในอารมณ์แห่งสติที่ขึ้นไปโดยชยันต์เป็นต้นว่า "เมื่อบุคคล ตัวอยู่ บาปไม่ชื่ออ้วนบุคคลคำ" อันแสดงความไม่ผลแห่งกรรม ตามที่เจ้าลักษณ์นั้นกำหนดไว้แล้ว. บทว่า มิจฉาทิฐิ ได้แก่ ตันหา ที่สรรค์ด้วยลักษณะนั้น อันมิจฉาทิฐิ กำไปโดยชอบ อันมิจฉา- บาละสนับสนุน ย่อมธรรมมิใช่ธรรมมีหนุเป็นสภาพ ว่าเป็น ธรรมเหตุนี้เป็นสภาพ ได้ชื่อว่า มิจฉาทิฐิ. สองบอกว่า จิตตุ เอกคุป คำว่า มิจฉาทิฐิมีอารมณ์ เป็นอย่างเดียว เหมือนอย่างแน่แท้ เพราะความเป็นจิตมีอารมณ์ มาก เหตุตั้งลงในอารมณนั้น ด้วยการได้ป้องมีวิตกเป็นต้นตามที่ กล่าวแล้ว พระอรรถถากาว่า กล่าวด้วยมุ่งถึงจิต. บทว่า ชวนานิ ความว่า เมื่อจะแห่งชวนจิตอันเป็นส่วนเบื้องต้น เป็นไปด้วย อาการนั้นมากครั้ง ชวนจิต ๓ ดวง ย่อมเล่นไปในวาระแห่งชวน อันมีในที่สุดแห่งชวนทั้งปวง. คำว่า ปรม ชวน สติกฎจูา โหนุด ตาา ฐทิตีที่สู่น เป็นเพียงแสดงสภาพธรรม. แต่ในขณะนั้น ใคร ๆ ไม่อาจชมเหล่าน นให้ถึงความเป็นผู้พอแก้ไขได้. บทว่า ตุตุ ได้แก่ มรรคามิจฉา- ทัสนะ นั้น. สองบอกว่า เอก ทูลู่ ความว่า ความอึ่มอั่น และความเสพสุข อันผู้ใดให้เป็นไปในลักษณะนี้นั้นผู้หนึ่งชื่อ ว่าหยั่งลงสู่สาสนะเดียวเท่านั้น. แต่ความอึ่มอั่นและความเสพสุขอัง