ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค ๔ - มังกรคลาดที่นี่นิเกล เล่ม ๒ - หน้าแรก 355
แก่พระปิ่นเจกพุทธเจ้า ๕๐๐ รูปด้วยอานุภาพของตน แม้ชนเหล่านั้น
ได้ยืนดูท่านอยู่
ครั้งนั้น กริยาของท่านเศรษฐี คิดว่า "ก็ตหมดแล้ว" ล้าง
หมออัดเก็บไว้แล้ว แม้เศรษฐี ถูกความหวือเข็ดเขียนหลับแล้ว ตื่น
ขึ้น กล่าวว่า "นางผู้เจริญ ฉันหวลเหลือเกิน ข้าวตังไหมมีอยู่
หรือ ?" นางลูกขึ้นไปเปิดหม้อข้าว ในทันใดนั้นเอง หม้อข้าวก็เต็ม
ด้วยข้าวมีเสียงดังกระดกะดุม นางเห็นข้าวนั้นแล้ว กล่าวว่า "นาย
จงลูกขึ้นบริโภคเถิด" แล้วให้ดาวัตคัดและบุตรทั้ง ๒ เมื่อชน
เหล่านั้นบริโภคเสร็จแล้วลูกขึ้น (คน) บริโภคพร้อมกันอะไร ได้ให้
กัดแกลนายปุ่มนะ ที่ซึ่งเขาแคดแล้ว ๆ ไม่หมดไปเลย ที่ซึ่ง
เขาดคเอาด้วยทัพพีราดเดียวเท่านั้น ปรากฏอยู่ วันนั้นนั้นเอง อง
เป็นดัง เติมโดยท่านเองเคยเติมมาแล้ว ครั้งนั้น เตรานุ ได้ให้พิษ
และข้าวเปลือกแก่ชาวชมพูทวีปทั้งสิ้น
เขาจุดฉากมนุษย์โลกนั่น ไปบังเกิดในทวีโลก ท่องเที่ยวไปใน
สุดติ บัดนี้ เกิดเป็นมหากเศรษฐี ในทักทายครร แม้กริยาของ
เขา ก็ยังคิดในสุดสี่มีโภคผล กลายออกมุมกิศที่เมื่ออิฝ่ายเท่า
เบื้องซ้ายของนาง ลายฉันท์เกิดที่มือฝ่าเท้า
เมืองซ้ายของนาง ลายฉันท์เกิดที่มือฝ่าเท้าอีกข้างหนึ่ง ด้วยเหตุนี้
นางจึงได้ชื่อว่า จันทปฐมมา นางเจริญวัยแล้ว ก็ไปสู่เรือนของท่าน
เมนุกกเศรษฐี แม้มิด สะใภ้ และทาส ก็ได้เป็นบุตร สละให้
และทาสของเขา (ทั้ง ๒)
บรรดาชนเหล่านี้ บุตรชื่อญาณูชัย เป็นอินนานจ้างสายา สะใภ้