มังคีลักษณ์ที่เป็นเปล เล่ม ๒ - หน้า 151 : หน้า 151/356

ประโยค๕ - มังคีลักษณ์ที่เป็นเปล เล่ม ๒ - หน้า ที่ 151 เจดนากับฤกษ์ธรรมมอธิษฐานเป็นต้น เป็นมโนธรรมในมโนทวาร." [ว่าจากฤกษ์กรรมไม่ใช่วันจากบาปหรือ?] [๒๕๕๕] ในอธิการแห่งฤกษ์กรรมนี้ อาจารย์ผู้งกล่าวว่า "การเว้นจากบาป พระผู้พระภาคตรัสถือเอามงคลว่า วิเนโย จะ สุคุตุชิต นี้ มีไว้หรือ? พระองคัษยังจัดสร้างคงว่า อารติ วิธีตี ปาปะ คำนี้ เพื่อประโยชน์อะไร ? อาจารย์ผู้อธิบายกล่าวว่า "การเว้นจากฤกษ์กรรมมีอานิสงส์เป็นต้น ที่พระผู้พระภาค ทรงแสดงโดยความเป็นมงคล พระองคัษรัลไว้ในมงคล ข้อว่า "วิเนโย ๆ สุคุตุชิต นี้" การเว้นจากฤกษ์กรรมมีอานิสงส์เป็น ต้น ที่พระผู้พระภาคทรงแสดงด้วยสามารถเอา ๕ พระองคัษรัลไว้ ในมงคลข้อว่า อารติ วิรติ ปาปะ นั้น อีกอย่างหนึ่ง บรรดาวร ๕ เวร ๕ ข้อดัง ตรัสไว้ในศาลาสูตรว่า เป็นมงคลกสิสว. สุราปนะ (การคิ้มสุรา) ตรัสว่าอายุมุป (ปากแห่งความเสื่อม) แห่งโภค ทรัพย์, เพราะฉะนั้น พึงเห็นว่า คำว่า อารติ วิรติ ปาปะ เป็นต้น พระองค์ตรัสเพื่อจะแสดงการเว้นอาบาป ด้วยสามารถเทศนาใน ศิลาจิตสูตร. แม้พระอรรถกาถาซึ่งหลายใน ขณะนี้จะมาก ประสงค์จะให้คุณตร ทราบความนี้ จึงแสดงบาลีในศิลาจิตสูตรว่า "บูรณคฤเขดี กรรมะ- กิเลสคืออานิสงส์อาเตเป" เป็นต้น ในมงคลข้อว่า อารติ วิรติ ปาปะ นั่น, บาณีในศิลาจิตสูตรนั้น จักแจ้ง่งหน้า. [ฤกษ์กรรมอไม่ใช่การประพฤติธรรมหรือ ?] อาจารย์ผู้งกล่าวว่า "คำที่ท่านกล่าวอย่างนั้น จงยกไว้เถิด, (ก็) ผู้ใด เวลาฤกษ์กรรม โดยความ ผู้นั้น ชื่อว่า ประพฤติ