มิจฉาอาชีวะในพระพุทธศาสนา : หน้า 79/356

ข้อมูลในภาพที่อ่านได้คือ: "ประโคม - มั่งคลาดที่เป็นแปล เล่ม ๒ หน้าที่ 79 ที่ทำแก่นที่ทรงห้ามเป็นต้น ชื่อว่ามิจฉาอาชีวะทางกาย. กิริยาการรับและการบอกสารเป็นต้น ของพวกกุศลศีลชื่อว่ามิจฉาอาชีวะทางวาจา." "๒๗) สัทที่กิริยาทำแก่นักทรงห้าม คืออุปกรณ์ไม่ทรงอนุญาต อันควรกล่าวว่า "คนอื่น" ชื่อว่าอาชีวะธรรมที่ทำแก่นักทรงห้าม ในบทว่า ปฏิฏฐิตเวชกัมมาวิเสสน นั้น. จริงอย่างนั้น พระอรรถกถาว่าไว้ว่า "กิญจุไม่ควรทำยามเช่นอันนี้" ผู้มาออ, เมื่อท่าน ต้องทุกข์ดังนี้แล้ว จึงแสดงวิธีเวรรกรรมไว้โดยพิสดาร ในอรรถกถาเภาสัชครณวัดต ตีผปราชิต. ผู้ปรารถนา จะทราบความพิสดาร พึงถือเอาภาวะอรรถกถานั้น. ก็ความสังเขปในมงคลทิติในนี้ ดังนี้:- คน ๑๑ จำพวก คือสรรรึมิ ๕ ปันทุปลาส ๑ ไว้จักร ของคน ๑ มารคำกัด ๒ คนบรามารคำกัด ๑ ญาติ ๑๐ จำพวก คือ พี่ชาย ๑ น้องชาย ๑ พี่หญิง ๑ น้องหญิง ๑ น้ำหญิง ๑ ป้า ๑ อาหญิง ๑ ลุง ๑ อาหญิง ๑ น้าหญิง ๑ นะเภ ๑ คณะ ๑ ลง ๑ อาหญิง ๑ น้ำชาย ๑ คน ๕ จำพวก คือ คน รวม ๑ โอ่ คนรวมแพ้ ผู้เป็นใหญ่ ๑ คนที่พาญดุลสะแล้ว จำต้องไป, เป็นไปเข้าไปสู่การ, ภิกษุพึงทำสังเกตุแก่นักทรงอนุญาต ๒๕ จำพวกเหล่านี้." "๒๗) ก็แม้อนุชนมณฑรนัคคาเป็นต้นของอาชีวะลั้น ๓ ชั้ว เครื่องสุก ชื่อว่าเป็นอาชีวะของกิญจุเหมือนกัน เพราะเนื่องจากกิญจุนั้น" ๙. สนิมต. ๑/๒๕๒.