มังคลิค: การสนทนาระหว่างพระราชาและพระโพธิสัตว์ : หน้า 231/356

ประโยค ๔ - มังคลิคที่นี้เขียนเปล เล่ม ๒ หน้าที่ 231 พระราชา. เจ้าได้อะไรอีก จึงควร ? พระโพธิสัตว์. พระเจ้าข้า การนำโภชนะแปลน ไปด้วยอาหาร คิน ไม่สมควรแก่ผู้เป็นบัณฑิตคิดชื่อเข้านพระองค์ เพราะฉนั้น ข้าพระองค์ได้พระกระยาหารสำหรับถวายของพระองค์ เต็มทาดทอง จึงควร. พระราชา. ให้พระราชทานสิ่งของนั้นทุกอย่าง แล้วมอบ คนให้แก่พระโพธิสัตว์วันนี้ พระโพธิสัตว์ให้เขาเองเครื่องอุปกรณ์ ทั้งหลายไปในสำนักของยักษ์นั้น พักพวกมดมุษย์ (ที่ไปด้วย) ในที่ไม่ ไกลต้นไม้ แล้วสวมลองพระบาททอง กันเสดอัตตรเหนื่อยสระ - รับภาชนะถังไปยังต้นไม้ เอาปลายดาบคนด้ามต่อ ยืนอยู่ ที่สุด (ไม้) เท่านั้น ได้ให้คนแก้ยักษ์แล้ว. ยักษ์ด่า "เราจัดลงบูชานี้" แล้วเข็ญกินของผู้ชำราสู่วไม้ ดังนี้แล้ว จึงพูดว่า "เชิญมาเถิด, พ่อมานพ เรามี ๒ อย่างกันด้วยกัน." พระโพธิสัตว์. กล่าวว่า "ถ้านาทิจิเราจะใคร่ ใคร ๒ กี่คิด ว่าบูรชื่อสนุนผู้เลี้ยงยามดาดกยักษ์แล้ว" ชื่ออำฟ้ากิลา มาเพื่อท่านจัดไว้มิได้, เมื่อเป็นเช่นนี้ ท่านก็ถือไว้โดยนายังแต่ บัดนี้ไป ท่านจึงไม่ได้เพื่อจับพระราชแม้ของข้าพเจ้า. เพราะเหตุ ไร ? because เรายืนอยู่บนต้นไม ท่านจับไม่อาจเพื่อจะกินแม่ซึ่งเรา ได้. because เราไม่อยู่ในที่ของท่าน ยึนอยู่บนฉอลงพระบาท (ต่าง หาก), เราไม่ยืนอยู่ในร่มไม้ของท่าน ยืนอยู่ในร่มมิฉัตร (ต่างหาก); ถ้าท่านจะต่อสู้กับเราใช่รึ เราจักตัดท่านด้วยพระบรรไกให้เป็น ๒