บทวิเคราะห์เกี่ยวกับวาจาและความสุข มังคลัตถทีปนีแปล เล่ม 2 หน้า 186
หน้าที่ 186 / 356

สรุปเนื้อหา

เนื้อหานี้นำเสนอการวิเคราะห์วาจาที่ประกอบด้วยองค์ ๕ ว่ามีความสำคัญต่อการนำมาซึ่งความสุขและโลภสุข วาจาเหล่านั้นจัดอยู่ในประเภทที่เรียกว่า 'สุขิต' เพราะสร้างผลดีต่อผู้พูดและผู้ฟัง ในทางกลับกัน วาจาที่ไม่ดีหากไม่ประกอบด้วยองค์ที่เหมาะสมจะนำไปสู่ความพินาศ นอกจากนี้ยังได้ยกตัวอย่างจากพระธรรมที่สอนให้เห็นถึงความสำคัญของการพูดดีในสังคมและพฤติกรรมของมนุษย์ ซึ่งเหมาะสมต่อการศึกษาและประยุกต์ใช้ในชีวิตประจำวัน

หัวข้อประเด็น

-การวิเคราะห์วาจา
-ความสุขจากการพูด
-ผลกระทบของวาจา
-หลักธรรมในพระพุทธศาสนา

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค 4- เม็งคลัดที่นี่เป็นเปล เล่ม ๒ - หน้า ๑86 เรื่องนี้มาในภาพรรณนากาว่า สงู ภณ น ญูเจษย เป็นต้น ในโภวรรณธรรมบท [วาจะสุขายินเป็นมงคล ๒๕๔] ดังนั้น วาจาที่ประกอบด้วยองค์คืออวัยวะ ๕ มีความคำ สุขภายต์เป็นต้น จึงชื่อว่าเป็นสุขภายต์ วาจาจากสุขภายต์นั้น จัดเป็นมงคล เพราะนำมาซึ่งโลภสุขและโลภครสุข ด้วยเหตุนี้ ท่านจึงกล่าวไว้ ในจรรกถาสุขศาสตร์ว่า "พระผู้มีพระภาค เมื่อตรัสว่า "กิณ ทั้งหลาย วาจาประกอบด้วยองค์ ๔ เหล่านี้ เป็นสุขิต" ดังนี้ ชื่อว่า ทรงปฏิสัมวาสที่ประกอบด้วยอวัยวะมีปฏิญาณเป็นอาทิ และ สมบัติอำนาม ลิงค์ วนฺนะ วิภัตติ กาล และการ ซึ่งเป็นเหล่าอื่น บัญญัติแกนเหล่านั้นว่า "เป็นสุขิต" โดยธรรม แท้จริง วาจา ประกอบด้วยทุกสิ่งคือสื่อเสนอตั้งแต่ นับพร้อมด้วยอวัยวะ เป็นต้น ก็ชื่อว่าเป็นทุพภาคิต เพราะนำมาซึ่งความพินาศแก่นตนและ ชนเหล่าอื่น ส่วนวาจาประกอบด้วยองค์ ๔ นี้แล้ว แม้ว่าเป็นวาจานับ เข้าในภาษาของชาวมลัขะ หรือบันเข้าในเพลงขับของเด็กหญิงผู้นำ หมอบ้า; ถึงอย่างนั้น ก็ชื่อว่าเป็นลูกอิตตนุ่นเอง เพราะนำมาซึ่ง โลภสุขและโลภครสุข ๑. สา ป. ๑/๑๐๕. ๒. มิลักษณะ ได้แก่ คนพื้นบ้านพื้นเมือง อยู่ในอีเดียมก่อน ถูกพวกอิทธฤกษ์ ด้วยอ้างว่าพื้นคนนี้เคลือน ไม่มีอธรรมนิ เสียงว่า ทัศย หรือทาส กี่มี.
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More