ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค 4- เม็งคลัดที่นี่เป็นเปล เล่ม ๒ - หน้า ๑86
เรื่องนี้มาในภาพรรณนากาว่า สงู ภณ น ญูเจษย
เป็นต้น ในโภวรรณธรรมบท
[วาจะสุขายินเป็นมงคล
๒๕๔] ดังนั้น วาจาที่ประกอบด้วยองค์คืออวัยวะ ๕ มีความคำ
สุขภายต์เป็นต้น จึงชื่อว่าเป็นสุขภายต์ วาจาจากสุขภายต์นั้น จัดเป็นมงคล
เพราะนำมาซึ่งโลภสุขและโลภครสุข ด้วยเหตุนี้ ท่านจึงกล่าวไว้
ในจรรกถาสุขศาสตร์ว่า "พระผู้มีพระภาค เมื่อตรัสว่า "กิณ
ทั้งหลาย วาจาประกอบด้วยองค์ ๔ เหล่านี้ เป็นสุขิต" ดังนี้
ชื่อว่า ทรงปฏิสัมวาสที่ประกอบด้วยอวัยวะมีปฏิญาณเป็นอาทิ และ
สมบัติอำนาม ลิงค์ วนฺนะ วิภัตติ กาล และการ ซึ่งเป็นเหล่าอื่น
บัญญัติแกนเหล่านั้นว่า "เป็นสุขิต" โดยธรรม แท้จริง วาจา
ประกอบด้วยทุกสิ่งคือสื่อเสนอตั้งแต่ นับพร้อมด้วยอวัยวะ
เป็นต้น ก็ชื่อว่าเป็นทุพภาคิต เพราะนำมาซึ่งความพินาศแก่นตนและ
ชนเหล่าอื่น ส่วนวาจาประกอบด้วยองค์ ๔ นี้แล้ว แม้ว่าเป็นวาจานับ
เข้าในภาษาของชาวมลัขะ หรือบันเข้าในเพลงขับของเด็กหญิงผู้นำ
หมอบ้า; ถึงอย่างนั้น ก็ชื่อว่าเป็นลูกอิตตนุ่นเอง เพราะนำมาซึ่ง
โลภสุขและโลภครสุข
๑. สา ป. ๑/๑๐๕. ๒. มิลักษณะ ได้แก่ คนพื้นบ้านพื้นเมือง อยู่ในอีเดียมก่อน
ถูกพวกอิทธฤกษ์ ด้วยอ้างว่าพื้นคนนี้เคลือน ไม่มีอธรรมนิ เสียงว่า ทัศย หรือทาส
กี่มี.