ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค๑ - มังคลัตถทีนี้เป็นเปล เล่ม ๒ หน้า 254
ไม่มีเลย นักรบเหล่านี้ มีลูกศรสิ้นแลว ก็หมดอุตสาหะ ได้ยิน
นั่นทนาภู พระองค์เข้าใกล้ว่า "พระองค์อย่าทรงกลัว ราห-
สมบัติของพระองค์ก็กลายเป็นของพระองค์อย่างเดิม แต่พระองค์
จงอยู่ในอำนาจของพระเจ้านนุชอย่างเดีย'"
ฝ่ายพระเจ้าเนชนั้นทรงรับแล้ว แ วกล้อมพระเจ้ากรุงพาราณสี
ได้ส่งไปถึงแคว้นแล้ว โดยนั้นสิ่ง เวลา ๑ ปี ๓ เดือนและ ๓ วัน
นั่นทาบดังนี้ ขีดเอาราชสมบัติในชมพูทวีปทั้งสิ้น ถวายแด่พระเจ้า
มินะฯ ได้ทำพระเจ้าเนชนั้นให้เป็นหัวหน้าแห่งพระราชา๑๐๐ แล้ว
พ พระราชาล่านั้นทั้งหมดมาสู่สำนักของคามผูที่ให้คามผู้นั้น
อดโทษแล้ว ขอการี้งมารดาบิด
แม้พระโพธิสัตว์ มีถิ่นดีแล้ว พูดว่า "บัดนี้ พี่อทโทษแกล่-
เธอ เธอจำได้เพื่อปรนบัติคนหนึ่งในมารดาบิด (ทั้ง๒) ลำดับ
นั้น มาราดา กล่าวแก่พระโพธิสัตว์นั้นว่า "พ่อโสณบัณฑิต น้อง
ของพ่อจากไปนาน, น้องของพ่อซึ่งบรรจงบูชามา, พ่อบูชามิรจิดา"
พระโพธิสัตว์ รับคำมาว่าแล้ว พูดว่า "นั่นนะ ส่วน
อันเจริญที่สุดเธอได้แล้ว, เธอจึงเป็นผู้ไม่ประมาท ปรนบัต (มารดา)"
ดังนี้แล้ว เมื่อจะประกาศคุณของมารดา ได้กล่าวคาถา ๒ คาถา ใน
โสรณะนันทกาถว่า