เรื่องราวของปราสาทและอานุภาพกรรมในศาสนา : หน้า 36/356

ประโยค- มิ่งคลดำที่นี้เป็นแปล เล่ม ๗ - หน้า ๓๖ "ในเวลาพระศาสดาเสด็จมาเท่านั้น เราจึงจุดลูกรับ" ดังนี้แล้ว นั่งเข้า มณฑปที่โคนไม้ใกล้ทะเลบำบัดน้ำคา แม้เมื่อพระเกษตรผู้แก้วก้ามก็หัวลูกรับ ไม่ ต่อเวลาพระศาสดาเสด็จมาจึงลูกรับ พวกภิญญูดูฤทธิ์โทษ ท่าน พระศาสดาประทับบนเรือนนาน รับสั่งว่า "มาดิภัททิ เธอองค์นี้เรือเดียวกับเรา" พระเกษตรเห้นขึ้นไปบนเรือ ลำเดียวกัน เวลาถึงกลางแม่น้ำคา พระศาสดาตรัสถามว่า ภัททิ ปราฏฐที่เธอครอบครองเมื่อครั้งเป็นพระบ้านมหา นะ อยู่ที่ไหน ?" ท่านพูดว่า "ขออยู่ที่นี่ พระเจ้าข้า" แล้วถวายบังคมพระศาสดา ไป ด้วยกำลังฤทธิ์ เอานิวี่เกี่ยวอฎอปราสาทเหาะขึ้นไปในอากาศ แสดงเพื่อความสงสัยของพวกภูษณและวังปล่อย. ปราสาทประกิฐฐานอยู่ ณ ที่ดินนั้นเอง จนทุกวันนี้ ก็กล่าวันตรธานไม่. ว่า" เพราะเหตุไรจึงไม่อันตรธาน ?" แก้วา "เพราะอานุภาพแห่งกรรมทนพระ ผู้เป็นมิดใจหนดนหลังก." ด้วยว่า เทพบุตรนั้นจักเป็นพระเจ้าจักรพรรดิ พระนามว่าลังในอนาคตกาล ปราสาทนี้จักผุดขึ้น เพื่อเป็นของ ใช้เฉลยสำหรับท่านเธอ เพราะฉะนั้นจึงไม่อันตรธาน. เมื่อหน้าต่ีี่ี้ ควรทำคำที่ท่านกล่าวไว้ในจังกวัดสิฐ พร้อม ทั้งอรรถดก ให้พิศดาร ส่วนความสงสัยในเรื่องนี้ ดังนี้ :- พระราชนั้น จักทรงครอบครองปราสาทนั้น ทรงทราบว่าพระ ผู้มีพระภาคพระนามว่ามัตไญทรงอธิบดีแล้ว มีพระราชประสงค์จะ พระราชทานปราสาทนั้นแล้วทรงผนวช จักทรงทำพระตรัสให้คิดดังวา "ขอปราสาทนี้ จงกระจักษ์กระจายไปเดิิด." ปราสาทนี้จักกระจัด