ความสำคัญของบิดรในมงคล : หน้า 325/356

ประโยค ๔ - มังคลิดิที่เป็นเปล เล่ม ๒ - หน้าที่ ๓๒๕ อย่างเดียว หว่าวัสสนาด้วยสามารถบิดรไม่ เพราะเหตุไร ? เพราะเหตุว่า บุตรทั้งหลาย ย่อมเป็นผู้อิบิดรเมื่ออนิธารามรดาของตน ใน เวลาที่ตนเป็นเด็กนั่นแน่ คำว่า อนิธารา เป็นบิดรแล้ว ส่วนในเวลา ที่บุตรถึงความเป็นผู้ดิษพาแล้ว บิดาพิซอนา อนิธารา เหนือในเวลาน่า ที่บุตรถึงความเป็นผู้ดิษพาแล้ว ก็คงแสดงแล้วในระแห่งทีแรก โดยนัยว่า ปาปา นิธารณฺตุ เป็นต้น เหตุฉ้น ประโยชน์อะไรด้วย การวิสาขาอีก" ส่วนในคัมภีร์อรรถกถาในมงคลข้อนี้ อาจว่าหลายเขียนไว้ว่า "พระผู้พระภาค ทรงสถาเหตุนูตรและภริยา ที่ทรงขึ้นแสดงใน มาติกานี้ว่า ปุตฺฉิมา ทิฬา ปุตฺตรา เวทิตพุทธ นี้ ด้วย อริยา ศัพท์" ปุตฺฉ สัพพ ในกล่าว ปุตฺตรา นั่นน่ะเขียนด้วยความ พลังผล อา ความว่า "ทรงสงเคราะห์ทารกะด้วย อริยา สัพพ" ดังนี้ จึงจะถูก. ก็บูรณะและอริยา พิจารณาว่าเป็นกิจเบื้องหลัง ด้วยสามารถ การติดตามไปเบื้องหลัง. [อธิฐานอิโรธสามัคคีฐานะ ๕] [๒๒๕] ดังนั้น การสงเคราะห์ด้วยฐานะทั้งหลายมีความมันอี เป็นต้น จึงชื่อว่า เป็นมงคล เพราะเป็นเหตุแห่งประโยชน์อัตถูอัน เป็นไปในกุศลธรรม มีความเป็นผู้จัดงานดีเป็นต้น. ด้วยเหตุนี้ พระผู้พระภาค จึงตรัสว่า "กุญญิดูณุษ ฑิณังหลังดำริญ อนาสมิปัจจุด้วยฐานะ ๕ อย่างเหล่านี้แล้ว ย่อมอนุเคราะห์สามัคคีด้วย ฐานะ ๕ อย่าง คือ เป็นผู้จัดงานดี๑ เป็นผู้สงเคราะห์ปริชน (คน