มังคลัตถีที่เป็นเปล: บทเรียนเกี่ยวกับศีล ๕ และทุกข์ดี : หน้า 300/356

ประโยค ๕ - มังคลัตถีที่เป็นเปล เล่ม๒ - หน้าที่ ๓๐๐ เดือนร้อน เพราะทำประโยชน์นั้น อันเราทำแล้ว บทว่า เอว คือความว่า บุคคลผู้นั้นเป็นอบาย จึ่งจะต้องตายเป็น ธรรมดา เมื่อระลึก คือถือถึงประโยชน์นี้ คือชื่อพระผู้มีพระภาค ตรัสแล้วโดยยำว่า ภฏุตา โก คำตน ด้วยประกานะนั้นน. บทว่า อริยมุนา ได้แก่ ตั้งอยู่แล้วในธรรมคือศีล ๕. แท้จริง ศีล ๕ ชื่อว่า อริธรรม เพราะเป็นธรรมที่พระอริยะทั้งหลายใคร คือเพราะเป็นที่รักของพระอริยะทั้งหลาย ก็พระอริยะทั้งหลาย แม้ ไปสู่ภพอื่น ก็ไม่จะศีล ๕ นั้น. มีคำรัศรอธิบายไว้ ดังนี้ว่า "ทุกข์ดี อุบาสกนี้น่าท่าน เมื่อ จะถอดเอาโคะทั้งหลาย พึ่งถอดเอาโคะทั้งหลายด้วยเหตุ ๕ อย่าง คือ "รวบำท่านและมรรคาบติ บุตร ภริยา ทาส กรรมม์ และ บรรพช์ทั้งหลาย ให้ได้รับความสุขด้วยโคะเหล่านี้" อย่างหนึ่ง, จักทำ มิจฉามยตทั้งหลาย ให้ได้รับความสุขด้วยโคะเหล่านี้' อย่างหนึ่ง, เมื่ออันตรายทั้งหลายเกิดขึ้นจากวัตถุทั้งหลายไม่เป็นต้น จักปิดทางแห่ง อันตรายเหล่านั้น ดังนี้โคะทั้งหลายแล้ว ทำวนให้วัสดี อย่างหนึ่ง, จักตั้งทัตถอำนภผล(ไป) ในเบื้องบน ในสมุนพรามม์ผู้ประกิต ธรรมทั้งหลายด้วยโคะเหล่านี้' อย่างหนึ่ง, จักทำพลิกธรรม ๕ อย่าง ด้วยโคะเหล่านี้' อย่างหนึ่ง, อนากาศนั้น มีโคะอันคือแอแล้วอย่างนี้ เมื่อทำประโยชน์ที่บรรจบกัน โคะทั้งหลาย สื่อว่า ยมะและความ เดือนร้อนอันมีปิฎกสรเป็นลักษณะเสด็จ และแม้ศิลของอุบาสก ผู้ละความเดือดร้อนใดแล้ว ยอมหมดจด อันนี้แม้ถวายทักศิรเสริญ