มังคลลีลาที่นี่ ๒ - อนุวุฒา และ วิญญู : หน้า 163/356

ประโยค ๔ - มังคลลีลาที่นี่ ๒ - หน้า ๑๖๓ ว่า อนุวุฒา นั้น บทว่า อนุวุฒา จ คือพ้นจากการตตีติยาน ทรงแสดงความ ถึงพร้อมด้วยอาการทั้งปวงแห่งวินัยนั้น ด้วยบทว่า อนุวุฒา จ นั้น บทว่า วิญญู แปลว่า บัณฑิตทั้งหลาย ทรงแสดงว่า 'คน พลทั้งหลาย ไม่เป็นประมาณ ในเพราะนิบทาและสรรเสริญ' ด้วย บทว่า วิญญู นั้น บทว่า อิฐ แปลว่า ในพระศาสนานี้ คำว่า สุตลิต เวย ภาคิต นี้ เป็นคำแสดงองค์ ๔ อย่างใด อย่างหนึ่ง ด้วยเทคนาเป็นบุคคลาธิฐาน คำว่า โณ ทุพพลิต นี้ เป็นคำห้ามการกล่าวค้านองค์นั้นเท่านั้น ทรงด้านความเห็นว่า 'อฤคุตธรรมทั้งหลายแม้มิสุขาเป็นต้น บุคคลควรพูดในกาลบาง คราว' คำว่า โณ ทุพพลิต นั้น อีกอย่างหนึ่ง ทรงแสดงการ ละมิวฉฉวา ด้วยคำว่า โณ ทุพพลิต นี้ ทรงแสดงลักษณะแห่ง คำที่สยบูรณ์ผู้มิมฉวาอันละได้แล้วจะพูดว่า ด้วยมานว่ากูฎ- ลิต นี้ เหมือนทรงแสดงการไม่ทาบปบและการยังคงสู่ให้ถึงพร้อม ฉะนั้น แต่เพื่อกำหนดแสดงองค์ พระผู้ทรงปกไม่สราวาจี้ว่า'ไม่ ควรกล่าวไว้ในก่อน ตรัสเฉพาะว่าควรกล่าวไว้เท่านั้น แม้น บททั้งหมดมิมากกว่า ธมมิ เยอ แปลนั้น ก็นั้นนี้ ก็บรรดาคำลานั้น คำแสดงเหตุไปตรง ๆ วันจางโทษมีว่าาา ส่อเสียดเป็นต้นพระองค์ตรัสด้วยคำว่า 'ลูกสิทธิ เยอ ภาคิต โน ทุพพลิต' นี้ คำที่บุคคลกล่าวด้วยปัญญา เว้นจากโทษคือออกา กล่าวเพื่อเจอ ไม่ไปปราศจากธรรม พระองค์ตรัสด้วยคำว่่า 'ธมมิ