ประโยคจากมังคลัดที่เป็นเปล่า เล่ม ๒ : หน้า 178/356

ประโยค ๔ - มังคลัดที่เป็นเปล่า เล่ม ๒ - หน้าที่ 178 พระราชากรงกีว OsakaS สั่งว่า "เจ้าทั้งหลาย จงจับเจ้านี้ ที่ คอ ไอ่ออกไป." พวกราชบูชา ทำตามพระดำรัสนั้น กล่าวว่า "ท่าน งงเข้าไปหาอาจารย์ของท่าน แล้วทำท่านให้โปรดราน ถ้าท่านได มนต์่อไซร้ พิฆ่าในที่นี้. ถ้าไม่ดี ก็อย่าในที่นี้เลย." พราหมณ์นั้น เป็นผู้ไม่มีพี่พี่พีง เข้าถาพระโพธิสัตว์ ขอม์ต นันใหม่, อันพระโพธิสัตว์นั้นพูว่า "เราไม่มนต์แต่แกคนบุคพูดเท็จ เช่นท่าน, มนต์ก็มีแต่ที่ไหน ? จงไปเสียด, ท่านไม่ชอบใจเรา" จึ คิดว่า "ประโยชน์อะไรของเราด้วยชีวิต" ดังนี้แล้ว เขาไปป่า ถึง ความตายอย่างไม่มีที่พึงแจ เรื่องพราหมณ์ผู้รำบากแต่ละมง มาในอรรถถกั๋มอพชาควด ในตราสินบา [เรื่องบูตรเศรษฐี] [๒๗๕] ในอดีตดกา ได้มีบุตรเศรษฐี ๓ คน ในกรุงพาราณสี. ก็ออกไปทุ่มทั้งหลายในสระแห่งหนึ่งภายในพระนครบานอย, และ บูรณอญูวันหนึ่งผู้หนึ่งก็สระนั้นอยู่. ภายหลังวันหนึ่ง บุตรเศรษฐีคนล่านั้น ต้องการจะประดับดอก ไม้เล่นมนรสพ ปริมาณว่า "พวกเราก็กล่ายก่ออยุ่งบูรณสุขี ด้วยคำไม่จริงออกไป ดังนี้แล้ว ได้เข้าไปหาเขา ยืนอยู่. ในบุตรเศรษฐี ๓ คนนัน คนนึงเมื่อจะขอ กล่าวคาถานี้ว่า "พมพยหนวดที่ขีดโคนแล้ว ๆ ยมงอยยกขึ้น"