การพูดและความเป็นธรรมในวาจา : หน้า 110/356

ประโยค ๔ - มังคลิคที่นี่เป็นปล เล่ม ๒ - หน้า 110 เหมือนกัน เด็ก ได้กล่าวกิจว่า "มารดาของข้า พูดเรื่องใด ด้วยปาก ของเรื่องนั้นอย่ามี มารดาคิดเรื่องใดด้วยจิต ขอเรื่องนั้นจงมี" แม้กระนั้นมือได้หยุดอยู่ เหมือนถูกผูกในที่นั่นนาน วิธีประโยค แม้เป็นเหตุคลี่เสียงซึ่งรำคราญอย่างนั้น ก็ยังไม่ชื่อว่า เป็นผู้สาววา เพราะเป็นผู้มิจฉ่อน จริงอยู่ บางครั้งมารดาคิด ยอมพูดคะบุตรทั้งหลายอย่างนี้ว่า "ขอวกเขานั้น" ไม่มีความละอาย ยอมพูดคะพวกนิสิตอย่างนี้ว่า "พวกเหล่านี้" ก็ดแต่ท่านอุปปราณาความงามด้วย. ด้วยปรีชิตปฏิบัติและปฏิฐิ เพื่อชื่อเหล่านั้น . [๒๕] ส่วนในภูษาหมวกชาสุตร ท่านกล่าวว่า "วิจิประค ที่เป็นไปเพราะเป็นผู้มิจฉ่อน ไม่ชื่อว่าเป็นผู้สาววา เพราะยังไม่มี ความเป็นธรรมมด. แต่ใคร ๆ ไม่อาจห้ามความเป็นธรรรมได้" เหมือนอย่างว่า วิประโยคที่เป็นไปเพราะเป็นผู้มิจฉ่อน ไม่ ชื่อว่าเป็นผู้สาววา ฉันใด วิประโยคที่เป็นไปเพราะเป็นผู้คำอ่อน หวาน ไม่ชื่อว่าเป็นผู้สาววาจำหามได้ ฉันใด. จริงอยู่ คำพูดของ ผู้ประสงค์จะให้เขาตายว่า "ท่านทั้งหลาย" จงให้คนนี้นอนเป็นสุข เด็ก ไม่ชื่อว่าเป็นผู้สาววาหามได้ ที่แท้ วานั้นต้องเป็นผู้สาว-วาแน่ เพราะเป็นผู้มิจฉายบม