คำสอนจากพระโพธิสัตว์ : หน้า 14/356

ประกอบ ๖๕ - มังคลัตถีปีนี้นาเปล่า เล่ม ๒ - หน้าที่ 14 สหชาติมาณภาย ทำนิพพานที่ตนกำลังทำให้แจ้งนันแและ ให้แจ่มแจ้ง คือคำให้ปรากฏ ชื่อว่าหน่ออยู่ คือทำให้ประจักอยู่ด้วยสังจิ- กิริยาอิสมั่นนั้นแหละ. (๒๕๔) ความเป็นผู้ถูกลาครของหลากคุณสัตว์ ซึ่งเกิดขึ้นเพราะ ฟังหรือเรียนคปปายนอก ชื่อว่าพาหุสัจจะของคุณสัตว์. แมใน พาหุสัจจะของคุณสัตว์นั้น พาหุสัจจะได้ไม่มีโทษ พาหุสัจจะนั้นก็จัด เป็นงฌอด เพราะเป็นเหตุมานึ่งประโยชน์ชมในโลกทั้ง ๒. ในข้อนั้น มีเรื่องดั่งต่อไปนี้ (เป็นอุทธารณ์) :- [เรื่องเสนากับติก] ในอดีตกา พระโพธิสัตว์เป็นพราหมณ์นามว่า “เสนาก” ใน กรุงพาราณสี่ เรียนสรรพสิ่งในบรรฑิศกสิลาสำเร็จแล้ว กลับมา ยังกรุงพาราณสี่. ในกนนั้น พระเจ้าจุฬาภรณสิรงค์พระนามว่า "ชนก" ได้พระราชทานตำแหน่งอุอัตย์ พร้อมด้วยยกใหญ่แก่พระโพธิสัตว์. พระโพธิสัตว์วันนั้นเป็นอุตมะดุษฎีธรรมของ พระราชา ในวันแห่งปกทั้งหลาย นั่นแสดงธรรมด้วยพุทธสาลาม ธรรมสถานที่ติดแต่งในธรรมสภา อันพระราชาเป็นต้นอัดตรัยย์ไว้. ครั้นนั้น พระมหามณีแก่นหนึ่ง เที่ยวขอทรัพย์ได้มาพนหาปนะ จึง ฝากไว้ในสกุลพราหมณ์สกุลหนึ่ง แล้วไปออกิ ครีฎนามสกุลนั้น ใช้หาปะเสี้ยนแล้ว. เมื่อพระมหามณีแก่นนั้นกลับมา ไม่อาจจะคืนให้ จึงได้ให้คราของตนทำให้เป็นบทบาทบริจาคแก่พระมหามณีคัน. แกพา นางไปอยู่ในพระมหาคาม ใกล้กรุงพาราณสี่. ฝ่ายพราหมณ์นั้น