ศิลธรรมและพระเถระในพระพุทธศาสนา : หน้า 62/356

ประโยค๑๕ - มึงคิดดีที่เป็นเปล่า เล่ม ๒ - หน้าที่ 62 ด้วยว่า ศิลของภิกษุแม้ฉันภิกษุผู้มีมูลขาดแคลน กำหนดรำาอย่างต่ำด้วยการให้ออกจากอิติปาริษยา ย่อมซื่อว่าริสฏีได้แล้ว การได้รับรางวัล ขอบำาเร็จแก่ภิกษุเหล่านั้น ด้วยศิลอันบริสุทธิ์นี้ " พระศิลของภิกษุผู้ต้อง (อาบัติ) แล้วออกด้วยเทคนิคีวิธี เป็นต้น ย่อมนำสุขุมไกล ดูดศิลของพระสุธรรมเถระ [เรื่องพระสุธรรมเถระ] ดังได้กล่าวมา พระสุตธรรมะนั้น ค่าทนิจติดกุจตุคูดีด้วย ภาวะว่านิมนแคลงา แล้วไปสำนักของพระศาคต รับโอวาทของ พระศาคตานแล้ว กลับมาแสดงอันติในที่ตาของท่านติติดคฤหัสถ์ดี ยังติติดคฤหัสถ์นี้ให้อดโทษแล้ว เมื่ออยู่ในอุทธาพุทธาราม ในกรุง มัณฑิวาสณ์นั้นนันแล บรรลุพระธร Pará with alecacrim [เรื่องพระสุธรรมเถระ] มาเมื่ในพาลวรรคธรรมบท. [๒๐] อีกอย่างหนึ่ง ภิกษุผู้นับปฏิบัติธรรมสงเวศ วิ่ง เป็นชนพระเถระผูกพกเจรงไว้ในคง [เรื่องพระเถรภูมิหนึ่ง] ดังได้กล่าวมา พวกโจรในดงข้างมิววัดบรรพต มัดพระเถระ รูปหนึ่งผู้ไม่ปรากฏด้วยนามและโคตร ด้วยเทวกิญาขาม หลายเส้น แล้วให้นอน ด้วยเถรว่า "ท่านมาแล้ว จะบอกแก่ใคร ฯ"