มังคลดํากับนี้เป็นแปล เล่ม 2 - หน้าที่ 73 : หน้า 73/356

ประโยค - มังคลดํากับนี้เป็นแปล เล่ม 2 - หน้าที่ 73 ข้าเจ้ามาเสีย้วย ดังนี้แล้ว ก็หนีกลับไป นางสุพุ่นจึงออกไม่อาจให้มางแพะกลืนมาได้ จึงเข้าไปหาสุพุ่นจึงออก เมื่อจะตัดหยุนสุพับ จึงออกนั่น จึงกล่าวถากนี้ว่า : - [๒๑] "เพื่อน แถลงว่าตายแล้ว มองดู (นางแพะ) ในเวลามีสมควร ช่างบั๊ดเขา ไร้ปัญญารอบคอเสียจริง ๆ." [แก้รอง] บรรดาบทเหล่านั้น กล่าวว่า องอัญโญ ได้แก่ ปราศจาก ปัญญาเครื่องพิจาณา บทกล่าวว่า อากาล วิปุณิส มีความว่า เมื่อางแพะยังมาไม่ถึงสำนักงานอำนวย แถมแล้ว พระผู้พระภาค ครับทรงนำดีดินานามอย่างนั้นแล้ว ตรัส คาถานี้ในปฏิมังกัสดก นวกนิบาตว่า "ภิฑูบันฑิตต ไม่ควรเรงดูในกาลไม่ควร, พึงเพ่งดูในกาลอันควร, ภภิญฺญุ โปร่งในกาลไม่ ควรภิญฺญุนั้น ย่อมชนเขาเหมือนสูญจึงออก ซื้อปฏิมังกสะ." [แก้รอง] บรรดาบทเหล่านั้น กล่าวว่า องอัญ ได้แก๋ ในกาลอัปริมาณ- คุณ ยังจิดให้คิดนั้นด้วยสามารถคุญมิด. กาลนี้แล ชื่อว่าไม่ควร ที่ภิฑูแหลรพู. บทว่า กาล ได้แก่ในกาลที่อุทิษูป (เป็นอารมณ์) ด้วยสามารถอธุกัมมัญสูงฐาน ด้วยสามารถอธุกัมมัญสูงฐาน และ