การประพฤติของภิกษุในพระพุทธศาสนา : หน้า 58/356

ประโยค ๕ - ม้งคลอดที่ปืนแปล เล่ม ๒ หน้า ๕๘ อังอุดตระนีกายว่า "นามกาย (คือ เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ) ของภิกษุ ๖๐ รูป คลอดคลุ้มแล้ว เพราะสับเทสนั้น แล้วมนภาย เมื่อมนภาย กัลยกูแลน แล้ว ก็ร่าเริง เมื่อราษฎนั้น เราร้อนแล้ว โลหิตอุ่นรวมกันแล้ว ก็พลุออกมาจากปาก ได้ทราบว่า ภิกขุเหล่านั้นต้องอาบัติปราชิก ภิกษุ ๖๐ รูป (อีกพวกหนึ่ง) คิดว่า 'การประพฤติดีพรมจรรย์ให้บริสุทธิ์บริบูรณ์ตลอดชีวิต ในพระพุทธศาสนา ทำได้ยาก' ดังนี้แล้ว พากันสกัด ได้ทราบว่า ภิกษุเหล่านั้น ประพฤติย่ำยีล่อบาบนเท้าหนอของพระศาสดา บรรลุพระอรหัต พร้อมด้วยปฏิสโมทนาทั้งหลาย ได้ทราบว่า ภิกษุเหล่านี้เป็นผู้มีศีลสรณ์ เทศนากับนี้ม ผลแหกกิฏิใน พวกนี้ ด้วยประกา นี่ ถามว่า 'เทคนาคณะนั้นมีผลแก่ภิกษุผู้บรรลุพระอรหัต ยกไว้ ก่อน ที่มีผลแก่พวกภิกษุนอกนี้อย่างไร ?' ตอบว่า 'ก็กล่าวว่า ภิกขุเหล่านั้นไม่พึงสำเนาคนกนี้ไว้ซิ ก็ จะพึงเป็นผู้บริมาดไม่อาจละองค์ได้ เพราะเหตุนี้นั่น บาปนี้แล้ว เมื่อเจริญ (พอกพูน) แกภิกษุเหล่านั้น จะพึงให้บงในอวยถ่าย เดียว, แต่ภิกษุเหล่านั่นสำเนาคนกนี้แล้ว เกิดความสงเวชะนละฐานได้ ตั้งอยู่ในมุจิองสมธรรม บำเพ็ญศีล ประกอบขวนขวาย ในโกษาโมนสิกา บางพวกได้เป็นโสดาบัน บางพวกได้เป็น สกทาคามี, บางพวกได้เป็นอนาคามี, บางพวกบังเกิดในหมู่เทพตา,