มั่งคลาดที่เป็นเปล่า เล่ม ๒ - หน้าที่ 348 : หน้า 348/356

ประโยค๔- มั่งคลาดที่เป็นเปล่า เล่ม ๒ - หน้าที่ 348 ทรัพย์ส่วนหนึ่ง สุขด้วยทรัพย์ส่วนหนึ่ง จากทรัพย์มาสถานครั้งนั้น แล้ววิ่งเล่น นายจงไปนำทรัพย์อันมีอยู่ของนายม. เขายินดีและ รำรึง ร้องเพลงพลางหลีกไป ก็เขามีกำลังดังช่าง ล่วงหน้าทาง ๖ โยนซ์ เหยียบทราบอ่อน ร้อนดูดาวไว้ด้วยถ่านไฟที่ปรากฏเรา ในเวลาที่ยง บรรลึง พระลานหลวง ครั้งนั้น พระเจ้า จุ่งทรงพระนามว่า อุทัย ประทับอยู่ ที่พระบัญชร เห็นเขาเดินไปอย่างนั้น ทรงดำริว่า "ทำไมหนอ เจ้าคนนั้น ไม่คำนึงถึงแดนนี้ ยินดีและรำรึงร้องเพลงพลาง หลีกไป เราก็ถามมันดู" แล้วรับสั่งให้เรียกบรรุณนั้นมาถาม เขา กราบทูลเรื่องนั้นทั้งหมดแล้ว กล่าวว่า "เทวะ ความร้าวร้อนอันยาก ถาม ย่อมแดงแดงพระพุทธเจ้า ผู้ระลึกถึงอดค้องอร่อย ความ เราร้อนอาลัยพระอาทิตย์ หายแผดเผาข้าพระพุทธเจ้าได้ไม่." พระราชา เพราะอะไร เจ้าจึงไม่คำนึงแดนแดด ยินดีแล้วร้อง เพลงอยู่ ? นุ่งบ. เทวะ ข้าพระพุทธเจ้า คิดว่า "เราด้นำทรัพย์ก็เก็บ ไว้วันนี้แล้ว จ้องอริบกับบริบูรณ์" ด้วยเหตุนี้ ข้าพระพุทธเจ้า จึงรำรึง ร้องเพลงอยู่ พระราชา ทรัพย์ที่ฝังไว้ของเจ้า มีประมาณถึงแสนหรือ ? นุ่งบ. หามได้ พระเจ้าข้า พระราชา (ตรัสถาม) ลดลงโดยลำดับ ตรัสถามว่า "ทรัพย์