ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค 2 - มังคลัตถที่เป็นเปล เล่ม ๒ หน้า 269
แห่งพระกัสสปพุทธเจ้าในปีนี้ ชนเหล่ามีวิตเป็นโลกเป็นต้นกำเนิดกระทบ
กระทั่งแล้วนั้น บังเกิดในหมู่เปรตแล้ว.
ครั้งนั้น มงคลนูยถวายทาน เพื่อประโยชน์แก่เปรตผู้เป็น
ญาติของตน อุทิศว่า "ขอภานนี้จงสำเร็จแก่ญาติทั้งหลายของพวก
ข้าเจ้า." เปรตเหล่านั้นยอมได้สมบัติ.
ครั้งนั้นเปรตพวกนี้เห็นสมบัติแล้ว จึงทูลถามพระกัสสปพุทธ-
เจ้ว่า "พระองค์ผู้เจริญ ทำไมหนอ พวกข้าพระองค์จะพึงได้
สมบัติเห็นปานนั้นบ้าง?"
พระกัสสปพุทธเจ้า ตรัสว่า "ในกาลนี้ พวกเจ้ายังไม่ได้ ใน
อนาคตกาล ญาติของพวกเจ้าจักเป็นพระราชาพนมว่าวี้ พิมพิสาร
ในกาลแห่งพระโคดมพุทธเจ้า พระเจ้าพิมพิสารนั้น ถ้าถวายทาน
แต่พระพุทธเจ้านั้นแล้วทรงอุตตภล (ทนท) แก่พวกเจ้า ครั้งนั้น
พวกเจ้าจึงจะได้." เปรตเหล่านั้นหวังเฉพาะพระเจ้าพิมพิสารอยู่
ยังพุทธันดร ๑ ให้สิ้นไปแล้ว.
จีในพุทธุปบาทกาลนี้ พระราชโอรสทั้ง ๑ นั้น พร้อมทั้งบริภาร
ฤทธิ์จากสวรรค์แล้ว บังเกิดในสุวรรณมณฑลว่า ได้เป็นจิตติ
มีอริยกัลสาสเป็นต้น ขุนคลังได้เป็นมหาเศรษฐีอิวาสยะ ส่วน
อริยาของขุนคลังนั้น ได้เป็นอิภิกษรีชื่ออัมมิทนนา ขุนสุดได้
เป็นพระเจ้าพิมพิสาร บริษัทนอกนั้นหมด ได้เป็นบริพารของ
พระราชา.
ครั้งพระศาสดาทรงบรรลุพระสัพพัญญูญาณแล้ว เสด็จไปสู่