มังคลิดที่เป็นเปล เล่ม ๑ - ประสบการณ์ในสวรรค์ : หน้า 214/356

ประโยค๙ - มังคลิดที่เป็นเปล เล่ม ๑ - หน้า ที่ ๒๑๔ "ในเรืออัจจมีคุณภาพนี้" ก็ดกในมือของมิติวินทุกนั่นนั่นเอง ถึง ๓ ครั้ง. นิ้นั้น พวกมนุษย์จึงให้แพแก่นา โยนแปนไปที่หลังสมุทร. เขาไปด้วยแผ่นัง ถึงเกาะแห่งหนึ่งโดยลำดับ ได้เห็นนคร ฯ หนึ่งมี ประตู ๔ ประตูบนเกาะนั้น นัยว่า ประเทศนั้นชื่ออุตสาหรณ เป็น สถานที่สวยงามร่มรื่นของสัตว์ผู้เกิดในนรกเป็นอันมาก. แด่นร่านั้น ปรากฏแก่มิติวินกะเหมือนนครอันเขาประดับประดา ด้วยกำลัง แห่งกรรมอันก็อากให้ประหารมรรคา. เขาคิดว่าก็เป็นพระราชาใน นครนี้ จึงเข้าไป ได้เห็นสัตว์รนกนึ่งมิ่งจักรอันคุมมุงอุบายูรศรีสะ ครำรอญอยู่. ลำดับนั้น จักรอเนมบนศิระของสัตว์วรรนั่น ได้ปรากฏแก่ มิติวินกะเหมือนดอกบงบง เครื่องของจำ ๕ อย่างที่ (ของ สัตว์นรก) ได้ปรากฏเหมือนเครื่องประดับทอง โลดที่ไหลออก จากสรระ (ของสัตว์นรก) ได้ปรากฏเป็นฉันทเครื่องลูบไม้, เสียงครำรอญ (ของสัตว์นรก) ได้ปรากฏเป็นเหมือนเสียงเพลงขับ. เขาเข้าไปใกล้ศิระนั่นแล้ว กล่าววา "บรรลุผู้จริย ท่านทัด ดอกบงบงนานแล้ว. จงให้ดอกบงบงนั้นแก่นั้นเดีด." สัตว์นรก สายเอี้ย นี่ไม่ใช่ดอกบงบงดอก มันเป็นจักร อันคม. มิติวินทุกฺ ท่านกล่าวอย่างนั้น ด้วยต้องการจะไม่ให้แกน้น. สัตว์นรก คิดว่า "กรรมของเราก็ล้นแล้ว, บูรณแม้นนี้