ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยคที่ ๔ - มังคลัตถทีปิเป็นเล่ม ๒ หน้า ๒๘๕
พร้อม ได้แก่ ย่อมผลิผลในขณะนั้นแน่นอน มีความอธิบว่า โดยกาลไม่มาน ดั่งนี้ เหมือนอย่างว่า การพยากรณ์ปัญหา ย่อมแจ้งในขณะนั้นแน่นอน พระองค์ย่อมคร่ำครวญว่า ก็การพยากรณ์ปัญหานั้น ย่อมแจ้งแล้วแน่ในขณะนั้น พระองค์คร่ำครวญแล้วว่า ย่อมสำเร็จโดยฐานะ ดังนี้ ฉันใด แม้นาคในฐานะนี้ ทักษิน สำเร็จอยู่ในฐานะนั้น พระองค์คร่ำครวญแล้วว่า ย่อมสำเร็จโดยฐานะ ดังนี้ ฉันใด
อีกอย่างหนึ่ง ฐานะใด อันพระองค์คร่ำครวญว่า "พรหมญาณ ทน นั้น ย่อมสำเร็จแก่สัตว์ผู้ครองอยู่ในฐานะใด ฐานะนี้แล เป็นฐานะ," ทักษินสำเร็จอยู่ในฐานะนั้น ต่างโดยฐานะแห่งเปรตมูปปิปัล-วันแดเปรต ปราศจากอิทธิฤทธิ์เปรต และนิสสมมตินทีเปรตเป็นดัง พระองค์คร่ำครวญว่า "ย่อมสำเร็จโดยฐานะ" ดังนี้ เหมือนบุคคลผู้ให้ภพในอยู่ ชาวโลกอ่านกล้อนในโลภว่า "บุคคลนี้ ให้ภนะแนะ" ดังนี้ ฉะนั้น ก็ในอธรวิปันนี้ บทว่า อุปปปิติ ได้แก่ ย่อมมีปรากฎ มีคำอธิบายว่า ย่อมังเกิด ดังนี้
[๒๙๕] บัดนี้ พระศาสดา เมื่อจะทรงสรรเสริญพระราช ด้วย พระคุณตามที่เป็นจริง จึงสร้างถา่ดที่สุดว่า
"ญาณธรรมนี้นั้น เป็นอันพระองค์เผยออกแล้ว การบูชาเพื่อสมแล้ว อันพระองค์ทรงทำแล้ว อย่างโอกาส และกำลังของภิกษุทั้งหลาย อัน พระองค์ทรงตามเพิ่มแล้ว บุญมิใช่น้อย ชื่อว่า อันพระองค์ทรงบวนขวนขวายแล้ว."