มังคลคาถา: ความหมายและการตีความ : หน้า 66/356

ประโยค ๔ - มังคลคาถานี้เป็นแปล เล่ม ๒ - หน้าที่ 66 ความถืออย่างนั้นเหมือนกัน กล่าวว่สุขอีทะหาได้แก่ นำมา ซึ่งสุข อันอึ่ง ต่างโดยสุขมีสุขเกิดแต่ความประจักษ์เป็นต้น [๒๕] คือท่าน พ (ในการไม่สำรวมอินทรีย์) พระผู้มะภาค ตรัสไว้ในอาติตต ปริยัติสูตร สฬหุตนวรรคนั้นแล อย่างนี้ว่า "กิญญี่ทั้งหลาย จัฏฐุทธมิ อนันุกฤตนังแล้วด้วยเหตาเหล่า ก็ร้อน ลูกโซนรุ่งโรจน์ โชติช่วงแล้ว ยังประเสริฐ ส่วนการถือ นิริตโดยอนุพยชนะ ในมรรคอันจะรู้สึกดีดยิ่ง ก็ไม่ประสุนงอเลย, กิญญี่ทั้งหลาย วิญญาณกันนัดด้วยความยินดีดีดีดี กำหนดด้วย ความยินดีอนุพยชนะดีดี เมื่อดังนี้ พึงตั้งอยู่ได้ ฉวยว่า กิญญี่ทั้ง ทำกาลเสียในสมันนั้นไซร์ ข้อที่เธอพึงคิดดังนี้ ๒ อย่าง คือรุก หรือจำแนกสัตว์ด้วยจงอย่างหนึ่ง มีฐานอยู่ กิญญี่ทั้งหลาย เราเห็นอันนี้แหละ จึงกล่าวอย่างนี้ กิญญี่ทั้งหลาย โลติณทรี อินทิฐยูฬนแล้วด้วยขอเหล็ก คบ ลูกโซนรุ่งโรจน์ โชติช่วง ยังประเสริฐ ฯลฯ กิญญี่ทั้งหลาย เราเห็นอันนี้แหละ จึงกล่าวอย่างนี้ กิญญี่ทั้งหลาย มามิณทรี อินทิฐยูฬนแล้วด้วยมีดเล็บ คม ลูกโซนรุ่งโรจน์ โชติช่วง ยังประเสริฐ ฯลฯ กิญญี่ทั้งหลาย เราเห็นอันนี้แหละ จึงกล่าวอย่างนี้ กิญญี่ทั้งหลาย ชิวหนูทรี อินทิฐยูฬนแล้วด้วยคืดเล็ง คม ลูกโซนรุ่งโรจน์ โชติช่วง ยังประเสริฐ ฯลฯ กิญญี่ทั้งหลาย ๑๙ ส ส. ๑๙/๒๐