มังคลิดที่ปะเปล: มณีเปรตและพระเจ้ารุพพราชสี มังคลัตถทีปนีแปล เล่ม 2 หน้า 333
หน้าที่ 333 / 356

สรุปเนื้อหา

บทนี้เล่าเรื่องราวของพระเจ้ารุพพราชสีที่เสด็จไปยังสระถนอมมณฑะ และสร้างความเข้าใจเกี่ยวกับมณีเปรต และการกระทำที่ท้าวเธอทรงทำเพื่อไม่ให้มณีเปรตกลับมาอีกครั้ง การตัดสนบัวศักดิ์สิทธิ์ที่เกิดขึ้น สะท้อนให้เห็นถึงผลกรรมและการชนะกรรมที่อาจเกิดขึ้นในโลกที่มีการดำรงอยู่ของนางที่กลายเป็นมณีเปรต การศึกษาเนื้อหานี้สะท้อนให้เห็นถึงปัญหาความทุกข์และกรรมในชีวิต ความหมายที่ลึกซึ้ง และคำสอนที่แฝงอยู่

หัวข้อประเด็น

-มณีเปรตคือใคร
-เหตุการณ์ที่สระถนอมมณฑะ
-พระเจ้ารุพพราชสี
-ความสำคัญของกรรม
-การตัดสนบัวและผลกรรม

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค ๔ - มังคลิดที่ปะเปล เล่ม ๒ - หน้าที่ ๓๓๓ ทำกาลแล้ว บังเกิดเป็นนามงามมณีเปรต ใกล้สระชื่อถนอมมณฑะ กลางวันสวยสมบัติ กลางคืนสวยทุก๋ พระเจ้ารุพพราชสี เมื่อเสด็จไปถนอม เสด็จขึ้นบ่า ถึงสระ ถนอมมณฑะ โดยลำดับ เสด็จบัณณฑิตนามงามมณีเปรตนั้น นางลวง ท้าวเธอ (ให้ทรงเชื่อแล้ว) เสด็จทุกครั้งในกลางคืน. ท้าวเธอทรงทราบแล้ว ทรงดำรว่า "นางนี้ไป ณ ที่ไหนหนอ ?" จึงเสด็จไปข้างหลังๆ ประทับย้อนอยู่ในที่ไม่ไกล ทรงเห็นสนบัวตัวหนึ่ง ออกจากสระถนอมมณฑะ ก้านดั่งปุพะ ปุะ ปุะ จึงตัดสนบัวนั้นออก เป็น ๒ ท่อนด้วยกัน สนบัวได้เป็น ๒ ตัว สนบัวที่พระราชทรงตัดอีก ได้เป็น ๔ ตัว ทรงตัดอีก ได้เป็น ๘ ตัว. นางทูลว่า "ขันแตะพระเจ้ามี พระองค์ทรงทำอะไร ?" ท้าวเธอตรัสว่า "เรื่องนี้ เป็นอย่างไร?" นางทูลว่า "ขอพระองค์จงอย่าทำ อย่างนั้น จงทรงข่มก่อนพระเทวะลงบนพื้นดินแล้ว ทรงขี่ด้วย พระบาท." ท้าวเธอได้ทรงทำอย่างนั้น สนบัวทั้งหลายหายไปแล้ว วันนี้ กรรมของนางสิ้นแล้ว พระราช ทรงมีปฏิสา เริ่มจะ เสด็จไป. นางทูลว่า "ขอแต่พระองค์จงหวานกรรมของหม่นสิ้นแล้ว. ขอพระองค์ก็อย่าได้เสด็จไป." พระราชมิได้นางฟังเลย เสด็จไปแล้ว. [๒๔๖] ภูมิาสังกติสุดว่า "บทว่า โส ได้แก่ ผู้เป็นเจ้านอง เรือน คือคำคตฯ บทธว่า ปุริมณฑลวา ความว่า เพราะเป็นปัจจัย แห่งการตามเฝ. บทธว่า อติจาริ ได้แก่ ประพฤติล่วงเกินสามี คือ ประพฤติผิด (ในสามี). สองบทว่า รุตติ ทุกข์ ความว่า ชื่อว่า ทุกข์
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More