มังคัคคีที่ม่เปล เล่ม ๒ - หน้า 222 : หน้า 222/356

ประโยค- มังคัคคีที่ม่เปล เล่ม ๒ - หน้า№ 222 ของสามคาบ สทรท้ชุมด้วยถึงไม่ซ่อนพระองค์อยู่แล้ว ทรงเห็น สามคาบองค์หมูฤดูดล้อมมอาน้ำแล้ว กลับไปในเวลาเย็น จึง ยิงด้วยลูกศรอันกำหัดด้วยยาพิษ พระโพธิสัตว์วั่งลง นอนสอด หาบุคคลผู้ทำดี ได้กล่าววาอย่างอ่อนหวาน พระราช ทรงดำ้วางนั้น ทรงดำว่า "ผู้นี แม่กูเรือง ล้มลงแล้ว ยังไม่คา ไม่บริบูรเราม กลับร้องเรียกด้วยถ้อยคำอ้อน น่ารัก" ดังนี้แล้ว เสด็จไปยังที่ใกล้สามคาบนั้น เห็นสามคาบนั้น ประสพทุกข์แล้ว พระองค์ฉลองตรสแห่ง ในกาลนั้น เทพดลผู้ย่อมประจบค้นสมานชื่อ วุฒิธรี เคย เป็นมารดาของพระมหาอัศจรรย์ที่ ๗ รู้เท่าทันแล้ว คิดว่า "ถ้า เราขาดไป ณ ที่นั้นไซร้ พ่อสมบูรณ์ของเราจักตาย เมื่อเขาตาย แล้ว มารดบิดของผาสามก็จมีอารถชุมผดผด,เมอพระ ราชก็ฉกิพระทุเทยแกครสวรรคต,แต่เมื่อเราไปแล้ว, พระราฐา จักเลด๋ไปสอาคม นำมาราคับอาจของพ่อสามมา, มาราคิบาดของ พ่อสามนั่นมาแล้ว จักทำลังคึรีบ, ถึงเราจักกล้า: บุตรของเรา จักได้ (รอด) ชีวิตด้วยอาราคอย่างนี้, แม้มาราคิบดาของเขาก็คือ กลับได้ดังา แมพระราชา จักทรงดำับเทนาคของพ่อสามแล้วเสด็จ ไปส่พระนคร ทรงทาบุญทั้งหลายมาทเป็นต้น ครองราชสมบัติ โดยธรรม แล้วจักเกิดขึ้นในสวรรค์ ดังนี้แล้ว ไป ณ ที่นั่น มีมาก ไมปรากฏ ยืนอยู่ในอากาศ กล่าวว่า "มหาราช้า พระองค์ จงทรงเลี้ยงมารดิบคาดาของพ่อสามทั้ง ๒ ผู้มีจูบูมนตรีเหมือนพ่อ