มังคลัตถิที่เป็นเปล่า เล่ม ๒ - หน้าที่ ๒๔๗ : หน้า 247/356

ประโยค ๔ - มังคลัตถิที่เป็นเปล่า เล่ม ๒ - หน้าที่ ๒๔๗ ยังอุทานา เขี้ยวของอันน่าเล็ดลอดทั้งหมดนั้นออกแล้ว ให้ตามสอบนำ แล้ว เรียกว่า "ท่านขอรับ กรรมที่ไม่สมควรอันชนนั้นทำแล้ว ผลอะไรบ้างก็แล้วกันนั้น" คาบส กล่าวว่า "ความประทุร้ายแห่งใจของอาตม่า ไม่มี, แต่เทพกา โกรธนันทา ในวันที่ ๙ แต่วันที่ ๑๐ เทพดา ทั้งหลายก็ ทำแว่นแคว้นทั้งสิ้น ไม่ให้เป็นแว่นแคว้น; เพราะฉะนั้น ท่านจงไปภาย นอกแว่นแคว้นเสียภายใน ๓ วันดีกว่า " เสมาดีฉันได้ทำอย่างนั้นแล้ว ส่วนพระราชา พอเสด็จไปถึงเท่านั้น ก็ปราบังจันตนบนบาทให้ ราบคาบได้แล้ว เสด็จกลับเข้าสู่อโยธยา. ในวันที่เ พราะ ในวันที่พระองค์ทรงปราบจันตนบรรบาท เสด็จมาแล้ว ฝนก็ฉก." ลำดับนั้น เทพดา ทั้งหลาย (บันดาล) ให้ฝนดอกละฝนมาสก ฝนกาบปะเนะ และฝนเครื่องประดับมันก็เครื่องประดับมือเครื่องประดับ เท้าเป็นต้น คงแล้ว เพราะฉะนั้น พวกมนุษย์ยังดีใจอย่างยิ่ง เปล่งจากด้วยใจเปลิบาน มีความนิยม (คล้อย) ตามในบทอัน พระราชาทำแล้ว ครั้งนั้น เทพดา ทั้งหลาย (บันดาล) ให้ฝนอรุ่ยมีค้างเดียว ๙. แปลตามศัพท์ว่า "ซึ่งกันดินทะอันนำแล้ว มีดินทะอันเข้าไปถึงซึ่งมือและกั้นทะอันเข้าถึง ซึ่งเท้าเป็นต้น" (Note: The translation might not reflect the full context or literary nuance of the original text.)