มังคลกัดที่นี้เป้นเปล เล่ม ๒ - พระโพธิสัตว์เศรษฐีในกรุงพาราณสี : หน้า 87/356

ประโยค ๔ - มังคลกัดที่นี้เป้นเปล เล่ม ๒ - หน้ที่ ๘๗ ด้วยเข้าใจว่า "ในเวลาวเป็นคฤหัสถ์ดี ในเวลาวเป็นบรรพชิตดี ปัจจัยเหล่านี้ก็เป็นของต้องให้" ดังนี้ พระศาสนาทรงตรัสเรื่องนั้น แล้วว่า "กิญจันทหลาย สือว่ากิญจุวารพิจารณา (ก่อน) แล้วบริโภคจิ้นที่แม่หมูฏดวยแล้ว เพราะเมื่อบริโภคไม่จิ้นรา (ก่อน) และบริโภค ทำกละแล้ว ย่อมไม่พันจากอัณฑภาพ แห่งยักษ์และเปรต ก็ชื่อวาการบริโภคจิ้นที่มีได้จิรณา ย่อม เป็นชนะการบริโภคยาพิษ เพราะขยายที่บุคคลผู้นเคยดี ได้ คุ้นเคยดี ให้แล้ว ย่อมทำผู้บริโภคให้ตายได้กันนั้น แม่ในกาล ก่อน ราสีที่ตัวหนึ่ง บริโภคยิ์เคยให้แล้วถึงความตาย" ดังนี้แล้ว ทรงนำอธินามมา :- [เรื่องราวสำนักบริโภคยิ์] [๘๕] ในอดีต พระโพธิสัตว์ได้เป็นเศรษฐีสมบัติใน กรุงพาราณสี คนเลี้ยงโคคนหนึ่งของพระโพธิสัตว์วันนั้น ในสมยี่ (ทาง) ย้ายเยื่อด้วยข้าวกล้า ต้องฝังโคไปา ไปูรงโรงโคแล้วอยู่ รักษาในบั้นนั้น ครั้งนั้น ราสีตัวหนึ่งมีจิตปฏิพัทธ์ในแม่เนื้อ ตัวหนึ่ง จิอยู่ในที่ใกล้แห่งโรงโคของคนเลี้ยงโคนัน เมือเมีโค ทั้งหลายผ่อนไป เพราะหวาดเสียงอาระรสี่ น้ำมันใดน้อย แล้ว ต่อมา เศษฐีรฐานเหตุนี้นีจึงส่งคนเลี้ยงโวว่า "ถ้าอย่างนั่น เจ้าจับแม่เนื้ออื่นนั้นโดยอยาแล้ว ย่อมบแน่ที่ระของแม่เนื้อนันด้่วย ยาพิษทาให้แห้งแล้วแหงิก ล่วงไป ๒-๓ วัน จิ้งปล่อยแม่เนื้อนันไป คนเลี้ยงโคนัน ได้ทำตามคําสั่ง. ราสีที่เห็นแม่เนื้อนัน ก็เเลย