คำสอนเกี่ยวกับเปตและพระศาสดา : หน้า 267/356

ประโยค - มังคลัตถ์ที่นี่นี้แล เล่ม ๒ - หน้า 267 มีความว่า "ทายกอ้อมไม่ได้ผลแหงน่นี้ให้แล้วอย่างนั้น" เพราะ ฉะนั้น พระผู้พระภาคจึงตรัสอย่างนั้น" [๒๒๔๙] ก็ว่า เมื่อลาญทั่งหลาย แม้กล่าวว่า "ขอนามนี้ จงสำเร็จแก่หมูญญาของข้าเจ้" เปตทั้งหลาย (สัตว์ผู้ล่วงกลับไป แล้ว) เหล่านั้น ไปในที่นั้นแล้วย้อนโภนาไซร้ ทานนั้น ย่อมถึงแก่ เปตเหล่านั้น และเปตเหล่านั้นย่อมได้สมบัติ. ก็ในข้อนี้ มีพวก เปตผู้น้อยเป็นพระอาจาริของพระเจ้าพิมพิสารเป็นอาคันต์ (ดังต่อไปนี้):- [เรื่องเปตผุ้เคยเป็นพระญาติของพระเจ้า[pim]พิสาร] ดังได้กล่าวมา ในบัณฑิต ๔๔ แก้วต่างนี้ พระศาสดา พระนามว่า บุษยะ ทรงอยูในกรุงกสิ พระบิดาของพระองค์เป็นพระ ราชพระนามว่า ชยเสนะ พระมารดาเป็นพระราชเทวีพระเนอมว่า สิริม. พระกนิษฐภาคของพระองค์ เป็นพระราชโอรสต่างพระ มาดกั้น ๑ พระองค์ สิบูนคลั่งของพระราชโอรสสัง ๑ พระองค์ นั่นคนเดียวกัน, ญูส่วยในชนบทก็คนเดียวกัน. ครั้งนั้น พระราชโอรสทั้งหลาย มีพระประสงค์จะทรงบำรุง พระศาสดาผู้เป็นพระเชษฐาภาคของพระองค์ตลอดไตรมาส จึงทูล ขอ (อนุญาต) พระราชา. มิ่งพระราชืกทรงอนุญาตแล้ว. พระ ราชโอรสเหล่านั้น ทรงส่งพระหัตถเลขาไปแก่นู่นส่วนในชนบทของ พระองค์ว่า "จงสร้างวิหารสำหรับพระศาสดา (เสร็จแล้ว) จงบอก เรา." เข่าดัดการสร้างเสร็จแล้วอย่างนั้น จึงให้ณฑบูด.