ความสัมพันธ์ระหว่างแม่ผัวกับลูกสะใภ้ในวรรณกรรมไทย : หน้า 250/356

ประโยค๕ - มังคลิตที่มีเนป เล่ม ๒ - หน้าที่ 250 แม่ผัวกล่าวว่า "เย็นจริง" ก็คือว่า "เมื่อกะนี้นเอง พูดว่า 'ร้อนจริง' แล้วก็ยังกล่าวอีกว่า 'เย็นจริง' ใครจึกรอออกนานความดูมั่น (ลู๋) ขอแกได้." นางทำการทะเลาะกับแม่ผัวอย่างนั้นแล้ว พูดคะสามว่า "ดิฉันไม่อาจอยู่ในเรือนหลังเดียวกับมารดาผู้ท่านนี้เห็นปานนี้ได้" ขอนายจงให้มารดานั้นอยู่เสียดายออกเกิด." เขาพูดว่า "นางผู้เจริญ ห่อนยังรุ่นสาว ใบในที่ใดที่หนึ่ง แล้ว ก็อาจเป็นอยู่ได้ถอน; ส่วนมารดาของฉัน ทูพลภาพ ฉันเท่านั้น เป็นที่พึ่งของมารดานั้น; หล่อจงออกไปสูสุลูกของตนเกิด." นางคิดว่า "ถ้าเราจักไปสู่ลูก, อยู่เป็นหญิงหม้าย จักประสพทุกข์" ดังนี้แล้ว กลัว ไม่ไป (ตั้งใจ) ปรนบิตใหม่ผัวชอบใจ โดยนัยก่อนนั้นแห ภายหลังวันหนึ่ง อุบาสก ไปสู่พระเสดวิน เพื่อฟังธรรม ถวายบังกมพระศาสนาแล้ว นั่งอยู่ ส่วนด้านหนึ่ง อันพระศาสดาสามว่า" อุบาสก เธอไม่ประมาทในบุญธรรม, บำเพ็ญบุญคือการบำรุงมารดาอยู่หรือ?" ถามจนกล่าว "อย่างนั้น พระเจ้าข้า" แล้วกราบทูลเรื่องทั้งหมด พระศาสด ตรัสว่า "อุบาสก เธอไม่ถือคำของครรตีนี้ในกาลบัดนี้เท่านั้น แต่ในกาลก่อน เธอร่วมราคาของเธอออกไป เพราะคำของครรตีนี้แล้ว ได้อภัยยา จึงนำมารดานั้นกลับสูเรือนปรนิบัติอีก"