มงคลคติและเพลงขับที่เป็นสุข : หน้า 187/356

ประโยค๕ - มงคลคติที่นับเปนเล่ม ๒ - หน้าที่ 187 [เพลงขับที่เป็นสุขอุทิศให้บรรุณพิเศษ] ที่บนนี้ มีภิญฺฑนักวิสานประมาณ ๖๐ รูป กำลังเดินทาง ไล่ลับเด็กหญิงสาวที่แต่ผู้เขามากล้างทางในกะสิตา ผู้ขับ เพลงขับอันประกอบด้วยชาติ ธรา พายัพ มรณะ ด้วยภาษาสิตา นั้นแล แล้วบรรจุพระอรหัตเป็นอุทาหรณ์. อีกอุทาหรณ์หนึ่ง ภูกูชื่อว่า ทีละสะ ผู้ปรารถวิสาน กำลัง เดินไปโดยทางใกล้สระปทุม สัตว์เด็กหญิงผู้หญิงปฏิบในสระปทุม ขับ เพลงขับอันดั่งว่าว่า [๒๕] "ดอกปทุมชื่อโกลกนก" บานแล้วในเวลา เช้า ถูกแสงพระอาทิตย์แผดเผา (ให้หรี่ตาไป) ฉันใด สัตว์ทั้งหลายผู้ถึงความเป็นมนุษย์ ย่อม เหี่ยวแห้งไปด้วยกำลังธรรมนั้น." ดังนี้แล้ว บรรจุพระอรหัต. อึ่งนึง บูชาผู้นั่งในพุทธ่าน ค(เวลากระพระพุทธเจ้า) กลับ จากป่า พร้อมกับบุตร ๙ คน ฟังเพลงขับของตัวที่บ่งชี้กำลังอา กดำข้าวสารดังนี้ว่า "สิริระเนื้อศีลหนังมีผิวเที่ยมแท้ ถูกครายยำแล้ว, สิระนี้ถึงความเป็นอามิส คือเหลือของฤดูญู ย่อม ตกไปเพราะมารดา, สิระนี้เป็นที่อยู่ของหมู่หนอน เต็มไปด้วยชะกาศพต่าง ๆ, สิระนี้เป็นภาชนะของ ๑. บัวแดง (รดุตุปล) A red lotus.