การทำงานและการมีทรัพย์ตามหลักธรรม : หน้า 346/356

ความที่คนเกี่ยวจรรน. จริงอยู่ ผู้เป็นนั้นย่อมเสื่อมจากโอกะ ด้วยเหตุนัน พระผู้มีพระภาค จึงตรัสว่า "(ผู้ใด) ไม่ทำงานด้ว ยอ่างว่า หนาวน่า ร้อนน่า เย็นน่า เช้าน่า หิวนี้ ไม่ทำงานง างว่า ระเหยน่า. เมือผูมันมากไปด้วยกิ กริณอย่างนันอ่ โกะ ทั้งหลายที่ยังไม่เกิดขึ้น ย่อมไม่เกิดขึ้น และ โกะทังหลายที่เกิดขึ้น แลว๋ ย่อมถึงความสูญไป." แท้จริง ทรัพย์ทั้งหลายย่อมล่วงเลย ผู้ชั้นนัน ด้วยเหตุนัน พระผู้มีพระภาค จึงตรัสว่า "๔๕๑" ประโยชน์ทั้งหลาย ย่อมล่วงเลยมากพ ผู้สละการงาน ด้วยอ้างอิฐอย่างนี้ว่า เวลานิวา นัก เวลานีร้อนน่า เวลานีเย็นน่า." [แก้ววรรณ] อรรถกถาศกสูตรนั้นว่า "บรรดาบทเหล่านัน บทความว่า อติลายมิก อูง ควา่ว่า ผู้ใด กล่าวว่าอย่างนี้ว่า เวลานีเป็น เวลายิ่นน่าแล้ว เป็นตัน แล้วไม่ทำงาน. บทความว่า จิต วิญญาณมุนมฑ ได้แก่ ผู้ก่อาย่างนัน แล้วสละการงานเสีย. บทความว่า อุตต อนุญาติ มานา วา ควา่ว่า ประโยชน์ ทั้งหลาย ย่อมล่วงเลยบุคคลเห็นบานนี้ คือ ไม่ตั้งอยู่ในบุคคล เหล่านัน. ภูมิสกาลสูตรนั้นว่า "ทรัพย์ทั้งหลาย ชื่อว่า ประโยชน์. บทว่า อติกรรมมุติ ได้แก้ ย่อมปราศจากไป. อีกอย่างนี้ กิ้งทั้งหลาย